Героі гэтага матэрыялу ўпэўнены: спіс прафесій, дзе можа сябе праявіць чалавек з асаблівасцямі ў развіцці, куды большы. І гатовы дапамагчы іншым знайсці работу. На сёлетнім конкурсе сацыяльных праектаў Socіal Weekend прэзентуюць адразу два адукацыйныя курсы для людзей з інваліднасцю.

Нядаўна Максім Молнар атрымаў прэстыжную прафесію — 3D-дызайнер. Цяпер хлопец спрабуе ўладкавацца на работу: адна амерыканская фірма выслала яму тэставае заданне. Прызнаецца, што ў ідэале хацеў бы працаваць у гульнявой сферы, у кампаніі, дзе ў калектыве ёсць людзі, якія чуюць і якія не.

Максім страціў слых у самым маленстве. Вучыўся ў спецшколе. Расказвае, што яго знаёмыя з парушэннямі слыху працуюць па розных спецыяльнасцях: дызайнер, кухар, стаматолаг, настаўнік, акцёр.

— Але ў прэстыжных прафесіях насамрэч занята вельмі мала глухіх. Многія кампаніі не хочуць траціць свой час на іх, для кіраўніцтва гэта проста нязручная сітуацыя. Як правіла, нас арыентуюць на работу на заводзе. Я сваім прыкладам хачу паказаць, што магчымы іншы варыянт. Мы можам рэалізаваць самыя смелыя мары, — дзеліцца хлопец.

Ён навучаўся ў звычайнай групе па 3D-мадэляванні ў ІТ-школе. Перакладчыка не было — выкладчыкі вырашылі: тое, што яны тлумачаць для астатніх наведнікаў вусна, будуць дубляваць на дошцы спецыяльна для Максіма. Цяпер сумесна з гэтай школай хлопец збіраецца арганізаваць ІТ-курсы для глухіх. Заняткі будуць праходзіць і ў аўдыторыях, і анлайн. Ужо распрацавана спецыяльная навучальная праграма па 3D-мадэляванні на дзевяць месяцаў, весці якую стане сам Максім. Пазней плануюць дадаць заняткі па фатаграфіі, вэб-дызайне і іншых спецыяльнасцях.

Выпускнікоў курсаў, якія захочуць працаваць па атрыманай спецыяльнасці, забяспечаць заказамі. У праект хочуць прыцягнуць ІТ-кампаніі, якія б аплачвалі навучанне маладых людзей і потым бралі іх на работу, вочна ці дыстанцыйна.

Па падліках арганізатараў, для запуску такой школы патрэбна пяць тысяч рублёў. Гэтыя сродкі пойдуць на стварэнне відэаўрокаў па праграмаванні, мантаж адзнятага матэрыялу ў выглядзе заняткаў, дапрацоўку сэрвісу для анлайн-адукацыі глухіх.

— Мы абышлі пяць школ для дзяцей з парушэннямі слыху і прапанавалі атрымаць новую спецыяльнасць, — кажа кіраўнік ІТ-школы «Myfreedom» Алена Дзінман. — Не ўсе вераць, што гэта магчыма. Але гэта ўсяго толькі справа часу.

Барысаўчаніна Аляксандра Макарчука называюць беларускім Стывенам Хокінгам. Мужчына амаль цалкам паралізаваны, але гэта не перашкаджае яму станавіцца найлепшым на спаборніцтвах па сістэмным адміністраванні і працаваць на высокааплатных месцах.

Калі сем гадоў таму рукі і ногі Аляксандра перасталі рухацца, ён вырашыў, што не хоча, каб інваліднасць зрабіла яго бездапаможным. За два тыдні ён асвоіў галасавое кіраванне камп`ютарам.

— Звычайна, каб навучыцца ім карыстацца, патрэбна пара месяцаў. Але мне тады дзяўчына спадабалася, хацеў з ёй кантактаваць праз інтэрнэт, таму так хутка і асвоіў, — усміхаецца мужчына. — Дый я з дзевяці гадоў з камп`ютарам на «ты».

З 2010 года барысаўчанін пачаў працаваць аддалена. На пошук работы ў яго пайшло каля месяца. Кожную раніцу Аляксандр прачынаўся і праглядаў сайты з вакансіямі, рассылаў свае рэзюмэ. Тое, што ён інвалід, ад патэнцыйных наймальнікаў не хаваў. І змог уладкавацца. Спачатку быў аператарам відэаназірання, потым знайшоў вакансію сістэмнага адміністратара.

— Калі абслугоўваў камп`ютары, людзі нават не заўважалі, што я інвалід. Я хутка спраўляўся з работай, — расказвае суразмоўнік.

Цяпер Аляксандр дыстанцыйна давучваецца ў Міжрэгіянальным адкрытым сацыяльным інстытуце Расіі і працуе ІТ-рэкруцёрам у мінскай кампаніі. Прызнаецца, што прафесія яму даўно падабалася і ён марыў гэтым займацца.

Для такіх жа людзей, як ён, мужчына вырашыў стварыць анлайн-школу «У Савы», дзе будуць курсы рознай тэматыкі — ад праграмавання да асабістага росту. Унікальнасць праекта ў тым, што выкладаць там будуць людзі з інваліднасцю. Аляксандр ужо сабраў каманду з 15 настаўнікаў.

— Мэтавая аўдыторыя курсаў — гэта таксама апекуны. Паколькі яны пастаянна знаходзяцца дома і дапамагаюць інвалідам, я лічу важным удзяліць ім увагу, — заўважае мужчына.

Грошы на анлайн-школу Аляксандру ўдалося сабраць з дапамогай часопіса «Имена». Наступны крок — сертыфікаваць выкладчыкаў. Калі барысаўчаніну ўдасца атрымаць прыз на конкурсе сацыяльных праектаў, то ён патраціць грошы менавіта на гэтыя мэты.

— Мая школа дазволіць інвалідам рэалізаваць сябе прафесійна і асабіста, атрымаць большую самастойнасць і незалежнасць (і знізіць нагрузку на апекуноў і асістэнтаў), адшукаць новых сяброў, — разважае Аляксандр Макарчук. — Людзі з асаблівасцямі ў развіцці хочуць быць карыснымі грамадству, і ім сапраўды ёсць чым падзяліцца.

Аўтар: Наталля Лубнеўская
lubneuskaya@zvіazda.by
Звязда, 3 снежня 2016