29 кастрычніка, у вёсцы Гарошкаў Рэчыцкага раёну сёмы раз ладзілася сьвята паэзіі “Дух — гэта, людзі, Я”. Яно прымеркавана да 52-й гадавіны з дня народзінаў беларускага паэта Анатоля Сыса.
У Гарошкаў ушанаваць памяць Анатоля Сыса, пачытаць вершы прыехалі зь Менску старшыня Саюзу беларускіх пісьменьнікаў Алесь Пашкевіч, галоўны рэдактар “Дзеяслова” Барыс Пятровіч, паэты Эдуард Акулін і Міхась Скобла. Тут былі таксама прыхільнікі творцы з Гомеля, Рэчыцы, Сьветлагорску, Веткі.
Па традыцыі сьвята пачалося ўскладаньнем кветак да помніка Анатолю Сысу на гарошкаўскіх могілках, дзе яго пахавалі ў траўні 2005 году пасьля заўчаснай сьмерці. А пасьля дзея перамясьцілася ў цэнтар вёскі, да бацькоўскай хаты Анатоля.
Заснавальнік і натхняльнік паэтычнага сьвята ў Гарошкаве Эдуард Акулін: “Я рады вас вітаць на гасьцінным падворку роднай хаты нашага выдатнага паэта Анатоля Сыса, дзе сёньня сёмы раз мы праводзім традыцыйнае сьвята паэзіі ў ягоны гонар”.
Старшыня Саюзу беларускіх пісьменьнікаў Алесь Пашкевіч лічыць, што ніша, якую займаў у нацыянальнай беларускай літаратуры Анатоль Сыс як паэт-грамадзянін, паэт-трыбун да гэтага часу нікім не занятая. Веліч ягоных паэтычных радкоў будзе усьведамляць яшчэ не адно пакаленьне беларусаў:
“Мне падаецца, што беларускі чытач ня толькі будзе ўсьведамляць веліч ягоных паэтычных радкоў, але й будзе ўсьведамляць сябе сучасьнікам Анатоля. Верш Анатоля Сыса:
“А мне ня трэба шлях, дзе скрозь падковы,
І ў сьветлы дзень я словы прыгублю,
І ў злыбяду суцешуся высновай:
Жыцьцё – бівак, ды я яго люблю”.
Гэта радкі з толькі што апублікаванага верша Анатоля Сыса. На сёньняшнім сьвяце празаік і рэдактар Барыс Пятровіч прэзэнтаваў гасьцям і родным паэта пяты нумар “Дзеяслова” з невядомымі дасюль вершамі Анатоля Сыса. У прыватнасьці, “Балада-прысьвячэньне маці”, “Высакосны год”, “Верлібр першай сустрэчы з морам”.
Вершы знайшла сястра Анатоля Тамара Ціханаўна ў незабраным архіве. Праз Эдуарда Акуліна вершы й патрапілі ў рэдакцыю “Дзяслова”.
Прадмову да невядомых да гэтага часу вершаў Анатоля “Прарок свабоды й незалежнасьці” напісаў за кратамі ягоны сябра й паплечнік Алесь Бяляцкі.
На вясковым падворку ў Гарошкаве паэтычныя творы чыталі Вадзім Болбас, Ларыса Раманава, Эдуард Акулін. А гомельскі бард Андрусь Мельнікаў выканаў некалькі песень на вершы Анатоля Сыса.
Мельнікаў: “Ягоная кніжка “Сыс” – яна “паралеліць”, на мой погляд, з біблейскай кніжкай “Псалтыр”. “Псалтыр”, па сутнасьці, зборнік песьняў. Ёсьць такая ідэя, не кажу пра намер, бо ня ўпэўнены, што зьдзейсьніцца. Усе вершы з кнігі “Сыс” можна пакласьці на музыку. Некаторыя вершы пакладзены на музыку ня мною, а Вольгай Цярэшчанкай, Касяй Камоцкай. Некаторыя вершы з кнігі яны паклалі на музыку. Але ёсьць некалькі вершаў, на якія музыка павінна быць. Я яе адчуваю. Нават рытміку адчуваю, але пакуль мэлёдыі ня чую. Але ж, напэўна, будзе”.
29 кастрычніка 2011
Радыё Свабода
Па традыцыі сьвята пачалося ўскладаньнем кветак да помніка Анатолю Сысу на гарошкаўскіх могілках, дзе яго пахавалі ў траўні 2005 году пасьля заўчаснай сьмерці. А пасьля дзея перамясьцілася ў цэнтар вёскі, да бацькоўскай хаты Анатоля.
Заснавальнік і натхняльнік паэтычнага сьвята ў Гарошкаве Эдуард Акулін: “Я рады вас вітаць на гасьцінным падворку роднай хаты нашага выдатнага паэта Анатоля Сыса, дзе сёньня сёмы раз мы праводзім традыцыйнае сьвята паэзіі ў ягоны гонар”.
Старшыня Саюзу беларускіх пісьменьнікаў Алесь Пашкевіч лічыць, што ніша, якую займаў у нацыянальнай беларускай літаратуры Анатоль Сыс як паэт-грамадзянін, паэт-трыбун да гэтага часу нікім не занятая. Веліч ягоных паэтычных радкоў будзе усьведамляць яшчэ не адно пакаленьне беларусаў:
“Мне падаецца, што беларускі чытач ня толькі будзе ўсьведамляць веліч ягоных паэтычных радкоў, але й будзе ўсьведамляць сябе сучасьнікам Анатоля. Верш Анатоля Сыса:
“А мне ня трэба шлях, дзе скрозь падковы,
І ў сьветлы дзень я словы прыгублю,
І ў злыбяду суцешуся высновай:
Жыцьцё – бівак, ды я яго люблю”.
Гэта радкі з толькі што апублікаванага верша Анатоля Сыса. На сёньняшнім сьвяце празаік і рэдактар Барыс Пятровіч прэзэнтаваў гасьцям і родным паэта пяты нумар “Дзеяслова” з невядомымі дасюль вершамі Анатоля Сыса. У прыватнасьці, “Балада-прысьвячэньне маці”, “Высакосны год”, “Верлібр першай сустрэчы з морам”.
Вершы знайшла сястра Анатоля Тамара Ціханаўна ў незабраным архіве. Праз Эдуарда Акуліна вершы й патрапілі ў рэдакцыю “Дзяслова”.
Прадмову да невядомых да гэтага часу вершаў Анатоля “Прарок свабоды й незалежнасьці” напісаў за кратамі ягоны сябра й паплечнік Алесь Бяляцкі.
На вясковым падворку ў Гарошкаве паэтычныя творы чыталі Вадзім Болбас, Ларыса Раманава, Эдуард Акулін. А гомельскі бард Андрусь Мельнікаў выканаў некалькі песень на вершы Анатоля Сыса.
Мельнікаў: “Ягоная кніжка “Сыс” – яна “паралеліць”, на мой погляд, з біблейскай кніжкай “Псалтыр”. “Псалтыр”, па сутнасьці, зборнік песьняў. Ёсьць такая ідэя, не кажу пра намер, бо ня ўпэўнены, што зьдзейсьніцца. Усе вершы з кнігі “Сыс” можна пакласьці на музыку. Некаторыя вершы пакладзены на музыку ня мною, а Вольгай Цярэшчанкай, Касяй Камоцкай. Некаторыя вершы з кнігі яны паклалі на музыку. Але ёсьць некалькі вершаў, на якія музыка павінна быць. Я яе адчуваю. Нават рытміку адчуваю, але пакуль мэлёдыі ня чую. Але ж, напэўна, будзе”.
29 кастрычніка 2011
Радыё Свабода
Ссылка на текущий документ: http://belarus.kz/aktueller/2-3/438/10270
Текущая дата: 15.11.2024