Podczas swojej 65-letniej kariery Moreau zagrała w 130 filmach, m.in. "Windą na szafot" (1958 r.) i "Viva Maria!" Louisa Malle`a (1965 r.), gdzie wystąpiła razem z Brigitte Bardot, "Jules i Jim" (1961 r.), historii o miłosnym trójkącie Truffauta, a także w "Dzienniku panny służącej" Bunuela (1960 r.), "Nocy" Antonioniego (1961 r.) czy "Moderato Cantabile" Petera Brooka. Współpracowała też z wieloma innymi słynnymi reżyserami, w tym z Orsonem Wellesem, Elią Kazanem, Wimem Wendersem i Rainerem Wernerem Fassbinderem.

Welles nazwał Moreau "najlepszą aktorką na świecie". Była uosobieniem Francuzki. Potrafiła wcielić się zarówno w kobietę zmysłową, jak i w oschłą mieszczankę. Mogła grać prostytutki i arystokratki. Ponad pół wieku temu nagrała kilka płyt z piosenkami, które do dziś puszczane są w radiu.

Córka kierownika restauracji i tancerki w paryskiej rewii Folies-Bergere, Moreau szybko uniezależniła się od wiecznie skłóconych rodziców i zaczęła grać we francuskim teatrze narodowym Comedie-Francaise. O karierze córki ojciec dowiedział się, gdy zobaczył jej zdjęcie na pierwszej stronie najpopularniejszego dziennika, jakim był wtedy "France-Soir".

"Równie dobrze mogłabym zostać kucharką, żeby ludziom robić przyjemność" - mówiła kilka lat temu w wywiadzie uwielbiana przez wszystkie pokolenia gwiazda.

"Żyłam, jakbym była chłopcem" - mówiła o zmienności swych uczuć, ale dodawała, że nie interesowali jej amanci, a mężczyźni obdarzeni talentem. Dwa razy zamężna - jej drugim mężem był reżyser "Francuskiego łącznika" William Friedkin, a za najważniejszy w swym życiu uważała związek z reżyserem Louisem Malle`em. Grała w jego dwóch ważnych filmach: "Windą na Szafot" i "Kochankach". Później związana była ze słynnym projektantem mody Pierre`em Cardinem.

Przyjaźniła się z wieloma artystami i pisarzami, szczególnie bliska relacja łączyła ją z pisarką Marguerite Duras. Obie kobiety miały lewicowe poglądy i angażowały się w działania partii socjalistycznej.

"Być celebrytą to coś znaczy" - zwierzyła się w wywiadzie dla "Le Figaro" w 2011 r. "Nie mówię o tym, że jest się znaną, o wchodzeniu na schody po czerwonym dywanie; później jest się ponad tym. I zaczynasz sobie zdawać sprawę, że liczą się ludzie. Piszą do ciebie, komunikują się z tobą, ich punkt widzenia cię uszlachetnia. Daje mi to poczucie odpowiedzialności" - mówiła Moreau.

W 1992 r. została uhonorowana francuską nagrodą filmową, Cezarem, za rolę w "Spacerze brzegiem morza" (1991). Z kolei w 1998 r. aktorka otrzymała honorowego Oscara. Dziesięć lat później, w 2008 roku, dostała również "honorowego Super Cezara".

Z Paryża Ludwik Lewin
PAP, 31 lipca 2017