Julian Ursyn Niemcewicz, herbu Rawicz, urodził się w 1757 r. w Skokach koło Brześcia Litewskiego w średniozamożnej rodzinie szlacheckiej.

Ukończył Szkołę Rycerską w Warszawie, po której został adiutantem księcia Adama Kazimierza Czartoryskiego. Jako poseł z Inflant uczestniczył w pracach Sejmu Wielkiego. Wraz z Hugonem Kołłątajem współtworzył projekt reformatorskiej Konstytucji 3 Maja.

Po zwycięstwie konfederacji targowickiej w 1792 r. - przeciwników reform ustrojowych - wyemigrował do Niemiec, wrócił do kraju na wieść o wybuchu Powstania Kościuszkowskiego.

Podczas insurekcji Niemcewicz był sekretarzem Tadeusz Kościuszki. Dostał się do rosyjskiej niewoli po bitwie pod Maciejowicami; został osadzony w Twierdzy Pietropawłowskiej w Petersburgu.

W 1796 r. uwolniony przez cara Pawła I, razem z Kościuszką wyjechał do USA. Ożenił się tam z Susan Kean. Napisał wówczas pierwszą na świecie biografię amerykańskiego prezydenta uważanego za "ojca narodu amerykańskiego" Jerzego Waszyngtona.

W latach 1802-1804 odwiedził Polskę, w 1807 wrócił do kraju. Włączył się wówczas w działalność polityczną. W 1822 r. osiadł w swych dobrach w podwarszawskim Ursynowie.

Po wybuchu powstania listopadowego w 1830 r. był m.in. członkiem Rady Administracyjnej i rządu; wyjechał w misji dyplomatycznej do Londynu.

W 1833 r. wyemigrował do Paryża. Był związany ze stronnictwem Adama Jerzego Czartoryskiego.

Julian Ursyn Niemcewicz zmarł 21 maja 1841 r. w Paryżu. Pochowano go na cmentarzu w podparyskim Montmorency.

Julian Ursyn Niemcewicz miał wpływ na młodzieńczą twórczość Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego. Jego najsłynniejszymi dziełami są: "Powrót posła", "Kazimierz Wielki", "Śpiewy historyczne", "Dzieje panowania Zygmunta III", "Jadwiga królowa polska", "Jan Kochanowski w Czarnym Lesie", "Pamiętniki czasów moich".

PAP, 16 lutego 2017