Пайшоў з жыцця першы прэзідэнт незалежнай Літвы, экс-прэм`ер, былы першы сакратар Цэнтральнага камітэта Камуністычнай партыі Літвы Альгірдас-Міколас Бразаўскас. З 2008 года Бразаўскас змагаўся з лімфагрануламатозам.
Год т
аму экс-прэзідэнт пакутаваў ад рака прастаты, аднак пасля шматлікіх сеансаў прамянёвай тэрапіі хваробу атрымалася перамагчы.
Бразаўскас нарадзіўся 22 верасня 1932 г. у сям`і службоўцаў. Скончыў Каўнаскі політэхнічны інстытут па спецыяльнасці інжынер-гідратэхнік, пазней атрымаў ступень доктара эканамічных навук.
На рубяжы 60-70-х Бразаўскас кіраваў будаўніцтвам Каўнаскай гідраэлектрастанцыі. У 1965 г. стаў міністрам прамысловасці будаўнічых матэрыялаў Літоўскай ССР. У 1987 г. стаў сакратаром Цэнтральнага камітэта Камуністычнай партыі Літвы, адказваў за энергетыку.
Калі ў Літве пачаўся перыяд нацыянальнага адраджэння, у 1988 г. Бразаўскас быў абраны першым сакратаром Цэнтральнага камітэта Камуністычнай партыі Літвы.
Яго кандыдатуру на гэтую пасаду падтрымаў рух нацыянальнага адраджэння «Саюдзіс».
Праз год пад кіраўніцтвам Бразаўскаса Камуністычная партыя Літвы падтрымала рух Літвы да незалежнасці і трансфармавалася ў партыю сацыял-дэмакратычнага тыпу – Дэмакратычную партыю працы Літвы.
У пачатку 1990 года быў абраны дэпутатам Вярхоўнага Савета, падпісаў Акт аб незалежнасці Літвы 11 сакавіка 1990 г., у першым урадзе Казімеры Прунскене займаў пасаду намесніка прэм`ер-міністра.
14 лютага 1993 г. Бразаўскас быў абраны прэзідэнтам Літоўскай Рэспублікі на пяцігадовы тэрмін. За яго прагаласавала 60% выбаршчыкаў.
У перыяд прэзідэнцтва Бразаўскаса Літва пачала шлях у Еўрапейскі Саюз і НАТО, у гэтыя гады з Літвы вывелі Савецкую армію.
Вылучаць сваю кандыдатуру на другі тэрмін Бразаўскас адмовіўся.
З заканчэннем прэзідэнцкіх паўнамоцтваў яго змяніў Валдас Адамкус, які выйграў выбары ў студзені 1998 года. Экс-прэзідэнт сышоў з палітыкі, патлумачыўшы гэты крок тым, што ён – былы дзеяч савецкага перыяду – больш не можа дзейнічаць на палітычнай арэне незалежнай Літвы.
Аднак праз некалькі гадоў Бразаўскас вярнуўся ў актыўную палітыку.
У 2000 годзе ён прыняў удзел у стварэнні кааліцыі левых і цэнтрысцкай партый. На парламенцкіх выбарах сацыял-дэмакратычны блок Бразаўскаса атрымаў 51 месца ў Сейме. Урадавую кааліцыю склалі Саюз лібералаў Літвы і «Новы саюз». На аб`яднальным з`ездзе ў студзені 2001 г. Дэмакратычная партыя працы Літвы і Сацыял-дэмакратычная партыя Літвы (СДПЛ) аб`ядналіся. Старшынём новага аб`яднання – Сацыял-дэмакратычнай партыі Літвы быў абраны Бразаўскас.
У ліпені таго ж года пасля распаду правацэнтрысцкай кааліцыі і адстаўкі ўрада Сейм зацвердзіў Бразаўскаса на пасаду прэм`ер-міністра. Ён заставаўся на пасадзе прэм`ер-міністра да чэрвеня 2006 года.
Бразаўскас, які яшчэ раз пакінуў высокую пасаду, захаваў свой уплыў у партыі.
Ён быў узнагароджаны вышэйшымі ордэнамі 15 дзяржаў, іншымі адрозненнямі і ўзнагародамі.
Наша Ніва 26 чэрвеня 2010
аму экс-прэзідэнт пакутаваў ад рака прастаты, аднак пасля шматлікіх сеансаў прамянёвай тэрапіі хваробу атрымалася перамагчы.Бразаўскас нарадзіўся 22 верасня 1932 г. у сям`і службоўцаў. Скончыў Каўнаскі політэхнічны інстытут па спецыяльнасці інжынер-гідратэхнік, пазней атрымаў ступень доктара эканамічных навук.
На рубяжы 60-70-х Бразаўскас кіраваў будаўніцтвам Каўнаскай гідраэлектрастанцыі. У 1965 г. стаў міністрам прамысловасці будаўнічых матэрыялаў Літоўскай ССР. У 1987 г. стаў сакратаром Цэнтральнага камітэта Камуністычнай партыі Літвы, адказваў за энергетыку.
Калі ў Літве пачаўся перыяд нацыянальнага адраджэння, у 1988 г. Бразаўскас быў абраны першым сакратаром Цэнтральнага камітэта Камуністычнай партыі Літвы.
Яго кандыдатуру на гэтую пасаду падтрымаў рух нацыянальнага адраджэння «Саюдзіс».
Праз год пад кіраўніцтвам Бразаўскаса Камуністычная партыя Літвы падтрымала рух Літвы да незалежнасці і трансфармавалася ў партыю сацыял-дэмакратычнага тыпу – Дэмакратычную партыю працы Літвы.
У пачатку 1990 года быў абраны дэпутатам Вярхоўнага Савета, падпісаў Акт аб незалежнасці Літвы 11 сакавіка 1990 г., у першым урадзе Казімеры Прунскене займаў пасаду намесніка прэм`ер-міністра.
14 лютага 1993 г. Бразаўскас быў абраны прэзідэнтам Літоўскай Рэспублікі на пяцігадовы тэрмін. За яго прагаласавала 60% выбаршчыкаў.
У перыяд прэзідэнцтва Бразаўскаса Літва пачала шлях у Еўрапейскі Саюз і НАТО, у гэтыя гады з Літвы вывелі Савецкую армію.
Вылучаць сваю кандыдатуру на другі тэрмін Бразаўскас адмовіўся.
З заканчэннем прэзідэнцкіх паўнамоцтваў яго змяніў Валдас Адамкус, які выйграў выбары ў студзені 1998 года. Экс-прэзідэнт сышоў з палітыкі, патлумачыўшы гэты крок тым, што ён – былы дзеяч савецкага перыяду – больш не можа дзейнічаць на палітычнай арэне незалежнай Літвы.
Аднак праз некалькі гадоў Бразаўскас вярнуўся ў актыўную палітыку.
У 2000 годзе ён прыняў удзел у стварэнні кааліцыі левых і цэнтрысцкай партый. На парламенцкіх выбарах сацыял-дэмакратычны блок Бразаўскаса атрымаў 51 месца ў Сейме. Урадавую кааліцыю склалі Саюз лібералаў Літвы і «Новы саюз». На аб`яднальным з`ездзе ў студзені 2001 г. Дэмакратычная партыя працы Літвы і Сацыял-дэмакратычная партыя Літвы (СДПЛ) аб`ядналіся. Старшынём новага аб`яднання – Сацыял-дэмакратычнай партыі Літвы быў абраны Бразаўскас.
У ліпені таго ж года пасля распаду правацэнтрысцкай кааліцыі і адстаўкі ўрада Сейм зацвердзіў Бразаўскаса на пасаду прэм`ер-міністра. Ён заставаўся на пасадзе прэм`ер-міністра да чэрвеня 2006 года.
Бразаўскас, які яшчэ раз пакінуў высокую пасаду, захаваў свой уплыў у партыі.
Ён быў узнагароджаны вышэйшымі ордэнамі 15 дзяржаў, іншымі адрозненнямі і ўзнагародамі.
Наша Ніва 26 чэрвеня 2010
Ссылка на текущий документ: http://belarus.kz/aktueller/3-/759/1226
Текущая дата: 05.11.2024