Маршрут у Крамянную праходзіць недалёка ад лініі судакранання, дзе ідуць бязлітасныя баі: артылерыя, стралковая зброя – працуе ўсё. Нягледзячы на ​​пастаянныя абстрэлы тут працягваюць жыць людзі.

Па шляху ў Крамянную трэба было праехаць Севераданецк і Рубежнае, дзе яшчэ нядаўна ішлі баі, а гукі абстрэлаў чуюцца да гэтага часу.

Першы горад на шляху – Севераданецк, яго УСУ летам мінулага года ператварылі ў наймагутны ўмацавальны раён, падыходы замініравалі, а лес падпалілі, каб расійскім вайскоўцам было цяжэй падысці ўшчыльную да горада. Агнявыя кропкі выбралі "самыя прыдатныя" – у жылых дамах, а на дахах размясцілі 82-міліметровыя мінамёты, каля будынкаў размясціліся танкі.

Агонь па расійскіх войсках вёўся бесперапынна, аднак супраціўленне праціўніка атрымалася зламаць. Па будынках, дзе абараняліся УСУшнікі, можна зразумець, што расійскія салдаты білі кропкава па агнявых пазіцыях праціўніка.

Баі скончыліся летам разгромам украінскіх нацыяналістаў. Горад узялі. Але на вуліцах па-ранейшаму застаецца падбітая ваенная тэхніка, зламаныя машыны. Жылыя дамы са слядамі трапленняў, на дзвярах пад’ездаў надпісы "тут людзі". На будынках таблічкі з надпісамі "мін няма" ці "асцярожна міны" – трэба глядзець пад ногі.

Далей было Рубежнае. Па сутнасці, гэта частка Севераданецка, агламерацыя. Месца, дзе да гэтага часу чуваць выбухі, гінуць людзі. Прылятаюць "падарункі" з пазіцый украінскіх вайскоўцаў рэгулярна. Большасць з іх – снарады 155-міліметровых амерыканскіх гаўбіц М-777.

Нягледзячы на ​​блізкасць фронту і абстрэлы, людзі працягваюць жыць, не з’язджаюць, вераць у лепшае і спадзяюцца, што іх будучыня разам з Расіяй.

Паспрабавалі паразмаўляць з мясцовым насельніцтвам. Ахвотна ідуць на размову пенсіянеры. Адна з мясцовых жыхарак расказала, што Расію тут чакалі даўно, а яна сама збіраецца атрымаць расійскі пашпарт.

Жанчына прызнаецца, што ёй усяго хапае. "Пенсію атрымліваю, прадукты ў краме ёсць, купляем. Святло, вада ёсць, хоць часам і знікаюць. Але нічога, адзінае – абстрэлы... Страшна. Навошта яны гэта робяць? Я ўчора паехала ў Севераданецк, там наогул кашмар", - распавядае яна і змаўкае.

Справа ў тым, што яе старэйшага сына нядаўна забіла падчас абстрэлу УСУ асколкам, проста ў двары. З-за гэтага жанчына пакуль што не жадае выязджаць да другога сына ў Мінск.

"Пакуль старэйшага не пакладу (пахаваю), нікуды не з’еду, а потым хачу перабрацца ў Беларусь да другога сына", - дадае яна.

Разам з тым большасць мясцовых імкнуцца не пападаць у кадр, камера іх насцярожвае. Усё ж недалёка ідуць баявыя дзеянні і "свяціцца" жыхары не жадаюць.

Пад’язджаючы да Крамянной даводзіцца надзець бронекамізэльку і шлем – небяспечна. Якраз пачынае працаваць артылерыя праціўніка, нашы адказваюць. Затым, мяркуючы па гуках стрэлаў, у агнявое супрацьстаянне ўключаецца буйны калібр. У такіх мясцінах пачынаеш прывыкаць слухаць, што адбываецца. Гэта можа выратаваць жыццё.

Хутка праязджаем небяспечны ўчастак і спыняемся ў цэнтры горада, каля адміністрацыі. Разгружаем салодкія падарункі для дзяцей, яны дапамагаюць хоць неяк адцягнуцца ад таго жаху, які робіцца на вуліцах.

Адміністрацыя працуе ў ваенным рэжыме – будынак абкладзены мяшкамі з пяском, побач знаходзіцца ахова. Мясцовыя, у сваю чаргу, прыходзяць сюды па сваіх справах: нехта цікавіцца "гуманітарнымі" і арганізацыйнымі пытаннямі. Удалечыні чуваць артылерыйскую стральбу. Людзі, якія чакаюць сваёй чаргі ў адміністрацыю, не разыходзяцца – кажуць, што ўжо прывыклі да кананады.

Выконваючы абавязкі кіраўніка адміністрацыі Крамянскога раёна Луганскай народнай рэспублікі Юлія Назаранка з радасцю сустракае валанцёраў і кажа, што дапамога, асабліва дзецям, зараз вельмі патрэбная.

"Дзякуй вам за дапамогу нашым дзецям, якія знаходзяцца пад абстрэламі ўкраінскай арміі", - кажа Назаранка.

Яна прыгадвае тыя часы, калі беларусы, расіяне і ўкраінцы жылі ў міры і згодзе.

"Мы заўсёды радаваліся разам, слухалі "Песняроў", пявучую беларускую мову. А сёння дзякуючы беларусам да нас у раён паступіла гуманітарная дапамога ў выглядзе падарункаў для нашых дзетачак, якія будуць рады ўвазе і шакаладу", - падкрэслівае Назаранка.

Беларуская гуманітарная місія пакідае Крамянную і едзе далей. Наперадзе яшчэ вельмі шмат месцаў, дзе патрэбна дапамога.

Sputnik, 17 студзеня 2023