Зашумела нудна восень
Шумам лісцяў, шумам сосен,
    Даўшы волю хмурам;
Ажно з гоняў Беларусі
У вырай вылецелі гусі,
    Паплылі ўдаль шнурам.

Следам з выраем, з гусямі
Паляцелі думкі самі,
    Сэрца ўскалыхнулі;
Ўскалыхнулі долі плесняй,
Азваліся казкай-песняй,
    У смутку патанулі...

Ой, вам, гусі-вырайніцы,
Жыць не доўга ў чужаніцы,
    Зноў к нам прыплывеце,
Зноў вас будуць сустракаці
Нашы рэчкі, сенажаці,
    Наша сонца ў цвеце.

Ой вы, гусі-гудзіцелькі,
Не забудзеце зямелькі,
    Дзе дзяцей пладзілі,
Дзе вы месячык страчалі,
Дзе вы зоркі падлічалі,
    Плавалі, хадзілі.

Знаю, зложыце тут косці,
Толькі злётаеце ў госці,
    Асвяжыце грудзі:
Вы не ўмееце йшчэ, гусі,
Выракацца Беларусі,
    Як умеюць людзі.

1918

Ссылка на текущий документ: http://belarus.kz/pages/print/1/694

Текущая дата: 03.05.2024