Genom drzew iglastych, takich jak świerki, sosny czy jodły, pozostał od 100 mln lat w dużym stopniu niezmieniony.Wyniki badań na ten temat opublikowano na łamach najnowszego numeru pisma "BMC Biology".
Zdaniem autorów pracy tłumaczy to, dlaczego dzisiejsze drzewa iglaste tak bardzo przypominają swoich kopalnych przodków, znanych paleontologom ze skamieniałości.
Naukowcy z Universite Laval w Quebecu w Kanadzie doszli do tego wniosku po przeanalizowaniu genomu drzew iglastych i porównaniu go z genomem roślin kwitnących. Obie grupy roślin wyodrębniły się z tego samego przodka, rozdzielając się od siebie około 300 mln lat temu.
Okazało się, że genom drzew iglastych był bardzo stabilny od stu mln lat. W przeciwieństwie do niego genom roślin kwitnących doznał w tym czasie kilku kluczowych zmian.
Ta prawidłowość szła w parze ze względnie niewielką intensywnością podziałów drzew iglastych na nowe gatunki i wręcz przeciwnym procesem u roślin kwitnących. Wskutek tego obecnie pierwsza grupa liczy około 600 gatunków, druga zaś – około 400 tys.
16 grudnia 2012, Warszawa
PAP
