Мінск не прымае пашырэнне НАТА і мілітарызацыю краін, якія ўваходзяць у гэты альянс, аднак гатовы да прагматычнага дыялогу, пра гэта гаворыцца ў Ваеннай дактрыне рэспублікі.
Ваенная дактрына была зацверджана 25 красавіка Усебеларускім народным сходам.
"Рэспубліка Беларусь не прымае далейшае пашырэнне НАТА і мілітарызацыю дзяржаў, якія ўваходзяць або імкнуцца да ўступлення ў названы ваенна-палітычны блок, расцэньваючы гэта як небяспечныя працэсы, якія павышаюць верагоднасць узнікнення ваенных канфліктаў", - гаворыцца ў дакуменце.
Пры гэтым Беларусь выступае за аднаўленне практычнага дыялогу ў ваеннай сферы з гэтымі дзяржавамі - пры ўмове, калі яны спыняць агрэсіўную рыторыку і дзеянні ў дачыненні да Мінска.
У дакуменце адзначаецца, што НАТА спрыяе ўсталяванню кантролю ЗША над еўрапейскім кантынентам.
Паўночнаатлантычны альянс арыентуецца на палітыку Вашынгтона і вызначае сябе як адзіную ваенна-палітычную структуру, якая здольна гарантаваць міжнародную бяспеку не толькі на Еўрапейскім кантыненце, але і ў свеце.
Для гэтага прадпрымаюцца спробы глабалізацыі функцый НАТА, пры гэтым не звяртаецца ўвага на відавочнае несупадзенне геапалітычных інтарэсаў ЗША і нацыянальных інтарэсаў іншых дзяржаў, якія ўваходзяць у яго, якія вымушаны прытрымлівацца ў фарватары праводзімай Белым домам палітыкі.
Уключэнне новых членаў
Адначасова з гэтым працягваецца нічым не абгрунтаванае пашырэнне НАТА шляхам уключэння ў склад альянсу новых чальцоў.
Ёсць тэндэнцыя па ўключэнні ўсіх дзяржаў Еўрасаюза ў гэты ваенна-палітычны блок. Пры гэтым для шэрагу дзяржаў выбудоўваюцца механізмы ўцягвання ў ваенную дзейнасць НАТА без прадастаўлення ім членства і адпаведных гарантый з боку блока.
"НАТА фактычна выступае інструментам экспансіі і садзейнічае ўстанаўленню амерыканскага кантролю над Еўрапейскім кантынентам", - канстатуецца ў дактрыне.
Акрамя таго, дзейнічаючы ў акупацыйнай логіцы, ваенна-палітычнае кіраўніцтва ЗША і Вялікабрытаніі стварае ачагі напружанасці ў Еўропе і абмяжоўвае магчымасці Еўрапейскага саюза па правядзенні самастойнай палітыкі. З гэтай мэтай заахвочваюцца рэгіянальныя амбіцыі асобных дзяржаў Еўропы без апоры на ваенны патэнцыял НАТА.
Следствам такіх крокаў становіцца павышэнне агрэсіўнасці палітыкі кіраўніцтва краін Польшчы і Балтыі, якія фарміруюць з Беларусі вобраз ворага, неабгрунтавана абвінавачваючы рэспубліку ў эскалацыі абстаноўкі.
Апроч таго, актыўныя вайсковыя падрыхтоўкі краін Усходняй Еўропы ствараюць умовы для выкарыстання іх у проксі-вайне калектыўнага Захаду не толькі супраць Беларусі, але і дзяржаў, якія з`яўляюцца саюзнікамі рэспублікі. У прыватнасці, справакаваны Захадам канфлікт ва Украіне стварыў ачаг напружанасці ля беларускіх меж.
Усе гэтыя тэндэнцыі, паводле дактрыны, "павышаюць верагоднасць уцягвання Рэспублікі Беларусь у міжнародны ўзброены канфлікт".
