"У Бучы аднолькавы почырк з Іракскай кампаніяй 1911 года, калі самі ЗША садзейнічалі таму, каб Ірак ажыццявіў аперацыю супраць Кувейта, а далей паказалі забітых дзяцей. Шкляныя інкубатары, скрываўленыя цельцы. Праз некалькі гадоў было паказана, што гэта спецыяльна вырабленыя лялькі. А так увесь Захад рыдаў каля сваіх манітораў: як гэта так, дыктатар знішчае дзяцей?" - растлумачыў Уладзімір Макараў.
Эксперт звярнуў увагу: праблема таго, што людзі вераць такім правакацыям, заключаецца ў развіцці сучасных інфармацыйных тэхналогій.
"Яны нясуць у сабе не толькі пазітыўныя элементы. Як адзначае нейрабіёлаг Сьюзан Грынфілд, ідзе прымітывізацыя мыслення, асабліва дзяцей. Але справа не ў іх. У 2016 годзе ў знакамітым Оксфардскім слоўніку словам года было названа "эпоха постпраўды". Сёння не патрэбны аргументы, факты, гэтак жа, як у постмадэрне (а ідэалогія Заходняй Еўропы і ёсць постмадэрнізм), адмаўляецца ўсё - ідэалогія, выхаванне. Няма розніцы паміж ненарматыўнай лексікай на агароджы і класічным творам. Калі тэкст - ён мае права быць. Гэта эпоха постпраўды, таму нам давядзецца працаваць у гэтых умовах", - сказаў ён.
"Яны нясуць у сабе не толькі пазітыўныя элементы. Як адзначае нейрабіёлаг Сьюзан Грынфілд, ідзе прымітывізацыя мыслення, асабліва дзяцей. Але справа не ў іх. У 2016 годзе ў знакамітым Оксфардскім слоўніку словам года было названа "эпоха постпраўды". Сёння не патрэбны аргументы, факты, гэтак жа, як у постмадэрне (а ідэалогія Заходняй Еўропы і ёсць постмадэрнізм), адмаўляецца ўсё - ідэалогія, выхаванне. Няма розніцы паміж ненарматыўнай лексікай на агароджы і класічным творам. Калі тэкст - ён мае права быць. Гэта эпоха постпраўды, таму нам давядзецца працаваць у гэтых умовах", - сказаў ён.
