"Я пастаянна сачу за тым, што адбываецца ва Украіне. Я спрабую размаўляюць са знаёмымі, трымаю руку на пульсе. У маіх відэа можна ўбачыць пажылых украінцаў, якія падтрымліваюць забарону Дня Перамогі. Лагічнае пытанне: як гэта адбылося? Адна справа моладзь, і іншая - тыя, хто рос і выхоўваўся ў Савецкім Саюзе. Кожнаму хочацца адчуваць сябе значным і вялікім. І Зяленскі з дапамогай заходніх паліттэхнолагаў даў людзям магчымасць адчуць сябе значнымі. Гэта значнасць заключаецца ў тым, што Украіна нібыта з`яўляецца фарпостам у барацьбе з Расіяй. Нібыта гэта сцяна, якая абараняе ўсю Еўропу", - сказала Дзіяна Панчанка.

Разам з тым эканамічныя паказчыкі ва Украіне вымушалі жадаць лепшага яшчэ да 24 лютага мінулага года. "Таму, калі няма хлеба, застаюцца відовішчы. У няшчаснай бабулі, якая часам не можа сябе пракарміць, засталася толькі магчымасць адчуць сябе значнай. Мяняецца свядомасць. Гэта дарослыя людзі, якім 30 гадоў прамывалі мазгі на фоне страшэннай беднасці", - адзначыла журналістка.

На думку Дзіяны Панчанка, у гэтым ёсць і недагляд Расіі. У прыватнасці, у інфармацыйным плане. "Пакуль 30 гадоў ішла кампанія па стварэнні з Украіны антыРасіі, Расія многія рэчы прапусціла. Некаторыя расіяне абураюцца, што яны павінны былі думаць за ўкраінцаў. Але старэйшы брат у адказе за малодшага або не? Расія лічыць сябе старэйшым братам Украіны, таму пытанне адкрытае", - рэзюмавала яна.

23 жніўня 2023, Мінск
БЕЛТА