Obraz, namalowany w 1796 r. w Wiedniu przez Josefa Grassiego przedstawia Annę Tyszkiewiczównę (1779 - 1867), powszechnie nazywaną Anetką, jako rysowniczkę-amatorkę, ze szkicownikiem i grafionem w dłoniach, gotową do uwiecznienia otaczającego ją pejzażu.
Późniejsza żona Aleksandra Stanisława Potockiego, dziedzica Wilanowa, a następnie Stanisława Dunin-Wąsowicza, uczestnika wojen napoleońskich i powstania listopadowego, dzięki inteligencji, bystrości i ciętemu językowi zyskała opinię wyroczni w sprawach stylu, mistrzyni salonowej konwersacji oraz gwiazdy warszawskiego towarzystwa.
Uważano ją także za znawczynię i uzdolnioną projektantkę założeń parkowych w stylu angielskim i architektury ogrodowej. Przy jej udziale powstały krajobrazowe parki w Natolinie, Mokotowie i małopolskim Zatorze. Zapisała się w historii polskiego pamiętnikarstwa jako autorka "Mémoires de la Ctesse Potocka" (1794 - 1820), wydanych drukiem po raz pierwszy w Paryżu w 1897 r. Książka ta przedstawia nasycony anegdotami towarzyskimi, choć nie zawsze zgodny z prawdą historyczną, obraz czasów porozbiorowych, okresu Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego.
Do początku XX w. portret przechowywany był w należącym do Tyszkiewiczów i Potockich Zamku w Zatorze, niedaleko Krakowa. Po śmierci wnuka Anetki, hrabiego Augusta Potockiego w 1905 r., dzieła sztuki tam znajdujące się przeniesiono do pałacu w podwarszawskiej Jabłonnie, odziedziczonego przez syna Augusta, Maurycego Stanisława Potockiego.
W czasie II wojny pałac w Jabłonnie został zrujnowany, jednak wizerunek Anetki wraz z innymi portretami rodzinnymi udało się właścicielom ocalić. W 1945 r. Maurycy Potocki wyemigrował do Londynu, wywożąc portret ze sobą. Wdowa po Maurycym w 1963 r. sprzedała obraz zamieszkałemu w Nowym Jorku Włodzimierzowi Rogerowi Tyszkiewiczowi. Po jego śmierci w 2012 r., portret odziedziczyła zamieszkała w Warszawie obecna właścicielka, Danuta Ewa Tyszkiewicz, która przekazała go w depozyt Zamkowi Królewskiemu w Warszawie.
Uważano ją także za znawczynię i uzdolnioną projektantkę założeń parkowych w stylu angielskim i architektury ogrodowej. Przy jej udziale powstały krajobrazowe parki w Natolinie, Mokotowie i małopolskim Zatorze. Zapisała się w historii polskiego pamiętnikarstwa jako autorka "Mémoires de la Ctesse Potocka" (1794 - 1820), wydanych drukiem po raz pierwszy w Paryżu w 1897 r. Książka ta przedstawia nasycony anegdotami towarzyskimi, choć nie zawsze zgodny z prawdą historyczną, obraz czasów porozbiorowych, okresu Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego.
Do początku XX w. portret przechowywany był w należącym do Tyszkiewiczów i Potockich Zamku w Zatorze, niedaleko Krakowa. Po śmierci wnuka Anetki, hrabiego Augusta Potockiego w 1905 r., dzieła sztuki tam znajdujące się przeniesiono do pałacu w podwarszawskiej Jabłonnie, odziedziczonego przez syna Augusta, Maurycego Stanisława Potockiego.
W czasie II wojny pałac w Jabłonnie został zrujnowany, jednak wizerunek Anetki wraz z innymi portretami rodzinnymi udało się właścicielom ocalić. W 1945 r. Maurycy Potocki wyemigrował do Londynu, wywożąc portret ze sobą. Wdowa po Maurycym w 1963 r. sprzedała obraz zamieszkałemu w Nowym Jorku Włodzimierzowi Rogerowi Tyszkiewiczowi. Po jego śmierci w 2012 r., portret odziedziczyła zamieszkała w Warszawie obecna właścicielka, Danuta Ewa Tyszkiewicz, która przekazała go w depozyt Zamkowi Królewskiemu w Warszawie.
