Według nich proporcje ludzkich dłoni niemal się nie zmieniły od czasów, w których żyli ostatni wspólni przodkowie nasi i szympansów.
Zdaniem autorów badania budowa dłoni człowieka współczesnego jest dość prymitywna z natury. Jej kształt nie jest raczej wynikiem działania presji selekcyjnych, jakie mogły towarzyszyć pokoleniom naszych przodków, którzy uczyli się tworzyć kamienne narzędzia.
Zdaniem autorów badania budowa dłoni człowieka współczesnego jest dość prymitywna z natury. Jej kształt nie jest raczej wynikiem działania presji selekcyjnych, jakie mogły towarzyszyć pokoleniom naszych przodków, którzy uczyli się tworzyć kamienne narzędzia.
W stosunku do czterech pozostałych palców, kciuk ludzkiej dłoni jest dość długi. Kiedy porównać nas z małpami człekokształtnymi, okazuje się to jedną z najbardziej charakterystycznych cech budowy naszego ciała. Stosunkowo długi kciuk wymienia się często jako jedną z przyczyn sukcesu, który odnieśliśmy jako gatunek. Istnieją jednak różne teorie mówiące o tym, jak w ciągu tysiącleci ewoluowała ludzka dłoń.
Aby lepiej zrozumieć kolejne etapy ewolucji dłoni, naukowcy z amerykańskich uczelni: George Washington University i Stony Brook University oraz z hiszpańskiego Universitat Autonoma de Barcelona zmierzyli proporcje dłoni ludzi i współczesnych małp człekokształtnych. Badali też skamieniałe szczątki kostne należące do przodków ludzi i małp, np. ardipiteka (A.ramidus) czy australopiteka (A. sediba).
Stwierdzili, że ewolucja dłuższych palców u szympansów i orangutanów zachodziła jeszcze stosunkowo niedawno. Jednocześnie stosunkowo mało zmian zachodziło w budowie palców ludzi współczesnych, przodków ludzi i goryli.
