Напрыклад, аскарбінавая кіслата дапамагае ўмацаваць імунітэт і знізіць узровень «дрэннага» халестэрыну ў крыві. Усяго ў 100 грамах шчаўя змяшчаецца больш за 50% сутачнай нормы вітаміна С. Па яго колькасці шчаўе ў разы пераўзыходзіць нават лімон і шпінат, распавяла дыетолаг Ганна Кароль.

Таксама шчаўе багаты бэта-каратынам — папярэднікам вітаміна А, які адказвае за стан скуры і вачэй і валодае антыаксідантнымі ўласцівасцямі. Акрамя таго, гэта расліна — у ліку лідэраў па змесце вітамінаў групы B. Яны адказваюць у арганізме за тлушчавы, бялковы і вугляводны абмены, карысныя для паляпшэння памяці і ўвагі, для нармальнай працы нервовай сістэмы, а таксама для падтрымання здароўя слізістай абалонкі кішэчніка.

Вітамін D і кальцый, таксама прысутныя ў шчаўі, умацоўваюць сценкі сасудаў і разрэджваюць кроў. Менавіта таму шчаўе часта выкарыстоўваюць пры крывацечнасці дзёсен. Лісце расліны ўжываюць унутр або рыхтуюць адвар для паласкання дзёсен.

Самае вядомае страва з гэтай расліны — шчаўевы суп. Звычайна такі суп гатуецца без мяса, але пры жаданні яго можна зварыць на любым мясным булёне.

Аднак не варта забываць і пра супрацьпаказанні, якія ў шчаўя таксама маюцца. Так, шчаўевая кіслата можа справакаваць узнікненне камянёў у мачавой бурбалцы і нырках. Цалкам выключыць з рацыёну гэты прадукт прыйдзецца таксама пры мачакаменнай хваробы, астэапарозе, язвавай хваробе і гастрыце ў перыяд абвастрэння.

Звязда, 6 ліпеня 2021