Вставить в блог

Скопируйте следующий код для вставки в Ваш блог

<div><a href="http://belarus.kz"><img src="http://belarus.kz/images/01_logo.gif" border="0"></a> Калодзеж даволі часта станавіўся своеасаблівым удзельнікам як каляндарных, так і сямейна-родавых абрадаў. * У славян быў шырока распаўсюджаны наступны звычай: пасля вяселля 
нявеста павінна была ўпершыню набраць вады з калодзежа ў прысутнасці 
гасцей — такім чынам, адбывалася яшчэ адно яе абрадавае "ўжыўленне" ў 
сям`ю мужа. Прычым госці павінны былі ўсяляк перашкаджаць ёй, не пускаць
 да калодзежа. На Беларусі існавала правіла: калі нявеста ўпершыню брала
 ваду ў калодзежы сваёй новай сям`і, то яна павінна была пакласці на 
зруб невялікі кавалачак вясельнага каравая і кінуць у калодзеж манету. 
Для таго, каб сямейную пару ніхто не разлучыў, у дзень вяселля закрывалі
 замок, ключ ад якога кідалі ў калодзеж. * На Каляды калодзеж 
станавіўся цэнтрам дзявочай варажбы. Напрыклад, у ноч на Раство Хрыстова
 дзяўчына закрывала калодзеж на замок, ключ клала пад падушку і 
загадвала, каб у сне "суджаны прыйшоў вады папіць". * У 
памінальныя дні калодзежы былі месцам, куды абавязкова прыносілі крыху 
рытуальнай ежы. Часам яе нават кідалі ў калодзеж, часцей — пакідалі на 
ўсю ноч на зрубе калодзежа. Часам ён выступаў і як "рытуальная магіла". 
Калі ў сям`і не "гадаваліся" дзеці, бабка-павітуха "закрывала" смерць на
 замок, які клала ў труну з памерлым дзіцем, а ключ кідала ў калодзеж. А
 на Тройцу, як і ўсе пабудовы ў гаспадарцы, калодзежы ўпрыгожвалі 
зелянінай, вянкамі з кветак і траў. Лічылася, што калодзеж, які мае 
сувязь з "тым" светам, здольны пазбаўляць ад хвароб і выконваць жаданні.
 Асаблівай лекавай сілай валодала калодзежная вада напярэдадні Раства 
Хрыстова (6 студзеня), Хрышчэння (18 студзеня), Стрэчання (14 лютага). 
Вадой, узятай у гэты дзень ранкам, мыліся, паілі хворых, купалі дзяцей і
 г. д. * Ваду, узятую з калодзежа "па ўсіх" правілах, замаўлялі і
 лячылі ёю сурокі. У калодзеж кідалі рэчы, на якія "адсылалі" свае 
немачы — напрыклад, гарох, зерне ячменю (пры лячэнні "ячменю" на вачах) і
 г. д. * Вада, узятая не з аднаго, а з некалькіх калодзежаў, 
лічылася асабліва гаючай. Так, знахары, якія выкарыстоўвалі калодзежную 
ваду, прасілі браць яе з трох, сямі ці дванаццаці калодзежаў. Лічылася, 
каб павялічыць колькасць малака ў каровы, яе неабходна напаіць вадой з 
трох калодзежаў. Для выпечкі вясельнага каравая ваду таксама бралі з 
сямі калодзежаў. * Цікава, але цудадзейнымі якасцямі валодала і 
трава, якая расла побач з калодзежам. Яе давалі як корм хатняй жывёле 
для пладавітасці. * У славян шырока распаўсюджана павер`е, што ў
 кожным калодзежы жыве дух-ахоўнік — калодзезнік. Каб задобрыць яго, 
адзін раз на год — у Ільін дзень (2 жніўня) раніцай, калі бралі першае 
вядро вады з калодзежа, на дно вядра клалі лісце мяты. На Юрая Зімовага 
(9 студзеня) "слухалі" ваду ў калодзежы. Калі яна была спакойная — чакай
 цёплую зіму, калі ж з калодзежу даносіліся гукі — трэба было 
спадзявацца на моцныя маразы і завеі. * У народнай культуры 
калодзежы і вада з іх заўсёды былі надзелены статусам святасці. 
Лічылася, што калодзежы знаходзяцца пад аховай Багародзіцы і святой 
Параскевы Пятніцы. Нездарма казалі: "Не плюй у калодзеж, давядзецца вады
 напіцца". Гэты фразеалагізм можна разумець як у пераносным, так і ў 
прамым сэнсе. Аксана Катовіч, Янка Крук <a href="http://www.zvyazda.minsk.by/ru/main/" target="_blank">Звязда</a> Ссылка на источник:<a href="">Ня плюй у калодзеж!</a></div>

КонтактыЗаконодательствоНаши баннерыДобавить в избранноеПолезные ссылкиО проекте

Разработка сайта: веб-студия творческой группы "Весна".

Сделано Весной