Вставить в блог

Скопируйте следующий код для вставки в Ваш блог

<div><a href="http://belarus.kz"><img src="http://belarus.kz/images/01_logo.gif" border="0"></a> Вось каму лёгка ўвесь час быць у трэндзе! Не паспее капрызная мода прыдумаць нешта новае, як мадэльер гэтую думку ўжо ўвасобіў у жыццё. І — крочыць сабе «паперадзе планеты ўсёй». Сёння, напрыклад, модна насіць падоўжаныя камізэлькі з палітовай тканіны або паліто без рукавоў. Каця НОВІКАВА ўжо даўно сабе такія ўборы пашыла. Яшчэ і іншых абноўкамі парадавала. Пасля ўдзелу ў конкурсе маладых дызайнераў Беларускага тыдня моды яна стала ў родных Горках дастаткова вядомым майстрам.
 Тым, кім яна з`яўляецца, Кацярына абавязана свайму захапленню маляваць. Любіла займацца гэтай справай з дзяцінства, таму і прафесію выбірала з такім ухілам. Цяпер яна — студэнтка Віцебскага тэхналагічнага ўніверсітэта, дзе вучыцца на інжынера-канструктара. Хацела паступіць сюды адразу ж пасля школы, але пабаялася, што для спецыяльнасці «Дызайнер інтэр`ера», аб якой марыла на той час, не хопіць балаў. Пайшла вучыцца ў каледж на мадэльера.
 — Гэта быў той выпадак, калі прафесія выбрала мяне сама, — усміхаецца дзяўчына. — На швейную машынку ў мяне была «алергія». Маці шыла ўсё жыццё і я, наглядзеўшыся на яе, спадзявалася, што ніколі гэтага рабіць не буду. Але вось паступіла і пасля першай практыкі ўжо іншымі вачыма глядзела на прафесію. Спачатку шмат чаго не атрымлівалася, былі сапраўдныя істэрыкі. Потым уцягнулася і... спадабалася.
 <blockquote style="font-style: italic; font-family: Georgia, Times, "Times New Roman", serif; padding: 2px 8px 2px 20px; border-style: solid; border-color: #cccccc; border-width: 0px 0px 0px 5px; color: #333333; font-size: 13px; line-height: 20.8px;">
 Для мадэльера мець сваю калекцыю прэстыжна, але заўсёды рызыкоўна.
 </blockquote>
 Калі цябе не заўважылі эксперты, сродкі патрачаны дарэмна. Таму калі падчас вучобы выпадае шанц паўдзельнічаць у конкурсе, лічы, пашчасціла, бо ўсе выдаткі нясе адукацыйная ўстанова. Курсавая праца Кацярыны была ацэнена вельмі высока, заставалася ўвасобіць у жыццё тое, што існавала на паперы. Прычым за абмежаваны час. А гэта было не так проста. Дзесьці нават сяброўкі па каледжы дапамагалі. Але цяжка апісаць тую гаму пачуццяў, якія дзяўчына перажыла, калі эскізы атрымалі натуральныя формы: ура, я змагла! Праўда, калекцыю прыйшлося пакінуць у альма-матар.
 Як нараджаліся ідэі? Кацярына сціпла паціскае плячыма: гэта ж творчасць — усё адбываецца непрадказальна. Смяецца, што яе льняная калекцыя была «навеяна» хаджэннем па віцебскіх крамах. «Убачыла тканіну — і вобразы пачалі ўзнікаць у галаве, — успамінае яна. — Спачатку адну мадэль уявіла, потым другую. Калі тканіна прыгожая, ідэі прыходзяць самі па сабе».
 <span tabindex="-1" data-cke-widget-wrapper="1" data-cke-filter="off" class="cke_widget_wrapper cke_widget_inline cke_image_nocaption cke_widget_selected" data-cke-display-name="изображение" data-cke-widget-id="0" style="line-height: 0; position: relative; outline: none; display: inline-block;"> <span class="cke_reset cke_widget_drag_handler_container" style="position: absolute; width: 15px; height: 0px; left: -9999px; opacity: 0.75; transition: height 0s 0.2s; line-height: 0; background: url("//cdn.ckeditor.com/4.4.3/full-all/plugins/widget/images/handle.png") rgba(220, 220, 220, 0.498039);"><img class="cke_reset cke_widget_drag_handler" data-cke-widget-drag-handler="1" src="" width="15" title="Нажмите и перетащите" height="15" draggable="true" style="cursor: move; width: 15px; height: 15px; display: inline-block;" />
 Лён выбрала таму, што лічыць яго найбольш практычнай тканінай. Яна і сама не ўяўляе сябе без ільнянога адзення летам. Натуральнае, зручнае, на целе яго амаль зусім не адчуваеш — другая скура, іншымі словамі. Адзін недахоп — камечыцца. Дарэчы, на калекцыю пайшоў лён... для бялізны, бо яго расфарбоўкі аказаліся больш яркімі і прыгожымі, чым для сукенак і кашуль. Адзенне рабіла ў беларускім стылі, амаль што народным. Вельмі ўдала ў яго ўпісаліся аўтарскія знаходкі.
 — Маю калекцыю можна пазнаць па маленькіх патах, якія зашпільваюцца на гузікі. Я яшчэ цалкам не выпрацавала свой стыль, але па гэтых дробязях мае мадэлі ўжо пазнаюць, — усміхаецца дзяўчына.
 <blockquote style="font-style: italic; font-family: Georgia, Times, "Times New Roman", serif; padding: 2px 8px 2px 20px; border-style: solid; border-color: #cccccc; border-width: 0px 0px 0px 5px; color: #333333; font-size: 13px; line-height: 20.8px;">
 Кацярына любіць назіраць за працай сваіх калег, але нейкага куміра ў свеце моды ў яе няма.
 </blockquote>
 «Ва ўсіх калекцыях ёсць рэчы, якія мне падабаюцца, і тыя, якія я дакладна б не рабіла, — тлумачыць яна. — Напрыклад, мадэлі брытанскага мадэльера Віўен Вэствуд цікавыя, але іх не паносіш — яны крыху вар`яцкія. Такое можна рабіць, калі ты ўжо чагосьці дасягнуў і ёсць патрэба паэксперыментаваць для душы. Падабаецца калекцыя беларускага мадэльера Вольгі Кардаш з бусламі. Рэчы простыя, і прынт з птушкамі вельмі цікавы. Вабяць вока сукенкі Таццяны Аржанавай з Віцебска. У яе нават ёсць свая школа, дзе яна вучыць канструяванню. У Расіі ёсць таленавіты дызайнер Вікторыя Эфрымідзі. Ніхто з гэтых аўтараў Амерыку не адкрыў, але ў кожнага ёсць свае незвычайныя дэталі. Глядзіш на іх творчасць — і нешта сваё нараджаецца».
 Сама Кацярына — прыхільніца мінімалізму. Той досвед, які яна атрымала на конкурсе, даў магчымасць паглядзець на некаторыя рэчы іншымі вачыма. «Калі я ўбачыла работы сапернікаў, зразумела, што мне шмат чаго яшчэ не хапае і трэба вучыцца і вучыцца, — прызнаецца яна. — Дагэтуль знаходжуся пад уражаннем ад сукенак адной дзяўчыны, якая выразала з тканіны нешта накшталт карунак, а затым наклала іх на адзенне. Калекцыя атрымалася вельмі арыгінальная. Я такога дакладна не магу пакуль зрабіць».
 — Вось куды не пайшла б апранацца, дык гэта на рынак, — усміхаецца Каця. — Наогул з маёй прафесіяй цяжка нешта выбраць, таму што мадэль спачатку можа спадабацца, але, калі бярэш яе ў рукі, бачыш усе заганы. Таму я практычна нічога сабе не купляю. Толькі шыю. Выключэнне — джынсы. Трэба мець спецыяльнае абсталяванне і ведаць тэхналогію, каб пашыць іх па фігуры. А вось што датычыцца заводскага адзення, то тут не ўсё так сумна. Выбіралі неяк мужчынскі касцюм у мінскім універмагу і знайшлі вельмі сімпатычны ад «Камінтэрна»: і цана, і якасць падышлі. У адзення ад магілёўскай «Вяснянкі» якасць высокая, але добрыя мадэлі не даходзяць да прылаўка. Іх проста не пускаюць у масавую вытворчасць. Кажу пра гэта, таму што была там на практыцы і на свае вочы бачыла. Чаму так адбываецца, не ведаю. Магчыма таму, што масавы пашыў немэтазгодны, бо гэта дорага і патрабуецца больш часу на іх выраб.
 <a data-cke-saved-href="mailto:zigulya@zviazda.by" href="mailto:zigulya@zviazda.by" style="color: #0782c1;">zigulya@zviazda.by</a> Ссылка на источник:<a href="">Мадэльер-пачатковец — пра асаблівасці прафесіі</a></div>

КонтактыЗаконодательствоНаши баннерыДобавить в избранноеПолезные ссылкиО проекте

Разработка сайта: веб-студия творческой группы "Весна".

Сделано Весной