Вставить в блог

Скопируйте следующий код для вставки в Ваш блог

<div><a href="http://belarus.kz"><img src="http://belarus.kz/images/01_logo.gif" border="0"></a><br /><br /><div>Ці залежаць нашы разумовыя здольнасці ад памеру і формы чэрапа? Што ўплывае на інтэлект і якое паўшар`е тут больш важнае? Як няправільныя высновы на такой глебе сталі фундаментам для расісцкіх тэорый і да якіх трагедый у гісторыі тое прывяло? Усходнія славяне — адзін народ ці тры розныя нацыі? Пра гэта гутарым з нейрахірургам, навуковым супрацоўнікам аддзялення пухлін галаўнога мозга РНПЦ анкалогіі і медыцынскай радыялогіі імя М.М.Аляксандрава, выкладчыкам кафедры неўралогіі і нейрахірургіі БелМАПА <strong>Гуменам Гарбанніджадам</strong>.</div>
  <div style="text-align: center;">***   ***   ***</div>
  <div><em>— Доктар Гумен, як форма ці памер чэрапа ўплываюць на нашы разумовыя здольнасці?</em></div>
  <div><br /></div>
  <div>— Доўгі час навукоўцы вывучалі, якое значэнне мае форма чэрапа чалавека і ці ёсць залежнасць паміж ёй і яго разумовымі здольнасцямі і развіццём, устанаўлівалі, ці былі адрозненні на этапах эвалюцыі. Дарэчы, навука па вывучэнні чэрапа называецца краніялогія. Так нават з`явілася адна з самых вялікіх містыфікацый XX стагоддзя пра «пілтдаўнскага чалавека». Яго чэрап быў прадстаўлены ў музеі Лондана як адсутнае звяно ў эвалюцыі паміж чалавекам і малпай, пакуль праз 40 гадоў, у 1953-м, падробку не выкрылі і не ўстанавілі, што гэта чэрап сучаснага чалавека, злучаны з падрэзанай ніжняй сківіцай арангутанга.</div>
  <div><br /></div>
  <div>Але як бы хто ні імкнуўся, даказаць, што ад формы чэрапа залежыць аб`ём мозга і разумовыя здольнасці, не ўдалося. Форма чэрапа, калі ён нармальна развіты і не маецца ніякай паталогіі, не сведчыць ні аб характары чалавека, ні аб разумовых здольнасцях. Гэтак жа, як форма не залежыць ад колеру скуры. Устаноўлена, што нават людзі, якія стварылі вялікія цывілізацыі — кітайцы і егіпцяне, — мелі меншы чэрап, чым у іншых людзей. І наадварот, вялікі чэрап быў у людзей, якія нічым у гісторыі не вызначыліся. Антраполагі часта прыводзяць прыклад Льва Талстога і Эміля Заля. У Талстога аб`ём чэрапа быў удвая большы, чым у Заля, аднак абодва былі вялікімі пісьменнікамі.</div>
  <div><br /></div>
  <div><em>— Што ж тады ўплывае на нашы разумовыя здольнасці, на развіццё мозга?</em></div>
  <div><br /></div>
  <div>— Тое, як мы развіваем наша левае паўшар`е. Менавіта яно адказвае за лагічнае і крытычнае мысленне. На правае паўшар`е лёгка можна ўздзейнічаць, «купіць» яго. Чалавека, у якога яно больш развітое, вельмі лёгка ў чымсьці пераканаць. А левае паўшар`е адказвае за логіку, але яго варта развіваць з самага дзяцінства.</div>
  <div><br /></div>
  <div><em>— Пры гэтым розныя расіцскія тэорыі, распаўсюджаныя ў Еўропе XІX стагоддзя, адыгралі сваю злавесную ролю...</em></div>
  <div><br /></div>
  <div>— Так, спробы адрозніваць людзей па форме чэрапа ў свой час сыгралі ролю ў каланізацыі еўрапейцамі афрыканскага кантыненту. Гэта адзін з элементаў так званага штучнага расізму — антынавуковай тэорыі, якая апраўдвае перавагу адной нацыі над іншай. Асноўны каркас штучнага расізму трымаўся на трох апорах: расавыя адрозненні, рэлігійныя адрозненні і дзяржаўныя граніцы. Менавіта па прынцыпе «раздзяляй і ўладар» працаваў штучны расізм.</div>
  <div><br /></div>
  <div>У якасці прыкладу можна прывесці шлях да генацыду ў Руандзе. У гэтай краіне тысячагоддзямі жылі два племені: тутсі і хуту, прычым апошніх была большасць. Але яны жылі разам і паміж імі не было ніякіх канфліктаў. Яны размаўлялі на адной мове, мелі агульныя традыцыі і культуру, уступалі паміж сабой у шлюбы. Пасля каланізацыі немцамі ў 1895 годзе, каб прасцей кіраваць, тутсі быў нададзены больш высокі статус, яны прыраўноўваліся да ўзроўню белых людзей, а хуту прыпісвалася прыроджаная непаўнавартаснасць.</div>
  <div><br /></div>
  <div>Пасля немцаў, з 1922 года Руанда знаходзілася пад уладай Бельгіі. Яны працягвалі тую ж палітыку і нават пераўзышлі яе. У прыватнасці, узаконілі раскол, раздаўшы пашпарты, дзе было ўказана, да якой народнасці належыць чалавек. Архітэктары такой палітыкі выдатна ведалі, што робяць і чым гэта скончыцца. У рэшце рэшт у 1962 годзе Бельгія прызнала незалежнасць Руанды, але адначасова падлажыла яшчэ адну бомбу запаволенага дзеяння. Нягледзячы на тое, што больш высокім статусам валодалі тутсі, уладу атрымалі хуту. І гэта была частка вялікага плана. Значная колькасць тутсі бегла з краіны і перасялялася ў суседнія, бо баялася за сваю бяспеку.</div>
  <div><br /></div>
  <div>Увесь гэты час сітуацыя абвастралася, а ў 1980 годзе рэалізавалася другая частка плана. Хуту пачалі авалодваць землямі тутсі. З 1990 года пачалася ўнутраная вайна за тэрыторыі. У 1993 годзе актывізавалі яшчэ адну частку плана — рэлігію. 90 % жыхароў Руанды з`яўляліся хрысціянамі. Хуту абвінавацілі тутсі ў тым, што яны бязбожнікі, і аб`явілі вайну супраць няверуючых. Сітуацыя да такой ступені была напружаная, што да вялікага ўзрыву заставалася зусім крыху.</div>
  <div><br /></div>
  <div>І ён здарыўся 6 красавіка 1994 года, калі на падыходзе да аэрапорта Кігалі быў збіты пасажырскі самалёт з прэзідэнтам Руанды Хабіярымана і часткай руандыйскага ўрада. Усе яны загінулі. Улады абвінавацілі ў гэтым тутсі. Зразумела, што збіць самалёт — справа прафесіяналаў, а не афрыканскіх тутсі. Але на працягу некалькіх гадзін пачаліся масавыя забойствы тутсі. Улады адправілі сваіх людзей па ўсёй Руандзе, хуту забівалі тутсі без разбору. У людзей на той час знаходзілася вялікая колькасць халоднай зброі, мачэтэ, нажоў. На працягу ста дзён, паводле розных ацэнак, было забіта ад 500 тысяч да двух мільёнаў чалавек.</div>
  <div><br /></div>
  <div>Сваю чорную справу зрабіла і прапаганда «Вольнага радыё і тэлебачання тысячы халмоў», якое адкрыта заклікала да забойстваў тутсі. Абвяшчалася, што пасля смерці тутсі яго зямля і ўласнасць аўтаматычна пераходзяць яго забойцу. Пасля таго людзі пачалі забіваць нават сваіх суседзяў.</div>
  <div><br /></div>
  <div>Трэба заўважыць, што такую палітыку праводзілі і немцы, калі падчас Другой сусветнай вайны захапілі Венгрыю. За выдадзеную сям`ю яўрэяў іх уласнасць пераходзіць да таго, хто гэта зрабіў. Бацька Джо Сораса, Георгій Шварц, які пасля памяняў прозвішча на Сорас, выдаваў яўрэйскія сем`і і зарабіў такім чынам капітал. Калі Венгрыю вызвалілі, сям`я з`ехала ў Вялікабрытанію. Там віталі людзей, для якіх самае галоўнае — мэта, а ўсё астатняе — інструменты.</div>
  <div><br /></div>
  <div>Трэба сказаць, што за сто дзён генацыду міратворчыя сілы ААН ніякіх дзеянняў не рабілі. Камандуючы войскамі міратворчага кантынгенту ААН у Руандзе ў 1993—1994 гадах генерал Рамэа Далер у 2014 годзе ў інтэрв`ю сказаў, што ААН, на вялікі жаль, нічога зрабіць не здолела. Атрады тутсі, якія аб`ядналіся ў Руандыйскі партыятычны фронт, у сярэдзіне ліпеня здолелі разграміць руандыйскую армію і прыйсці да ўлады. Яны дагэтуль кіруюць краінай, нягледзячы на тое, што 84 % насельніцтва належыць да народнасці хуту. Цяпер Руанда развіваецца, але гэта цалкам траўмаваная нацыя, дзе амаль усе людзі, у тым ліку дзеці, на свае вочы бачылі кровапраліцце.</div>
  <div><br /></div>
  <div>Вось наступствы штучнага расізму, і трэба ўсведамляць: калі яго пасеялі, спыніць распаўсюджванне амаль немагчыма.</div>
  <div><br /></div>
  <div><em>— Але быў суд у Гаазе...</em></div>
  <div><br /></div>
  <div>— ...які не арыштаваў сапраўдных зачыншчыкаў і архітэктараў таго генацыду. Напэўна, таму, што не было заказу.</div>
  <div><br /></div>
  <div>Адыграла сваю ролю і рэлігія. Я з павагай стаўлюся да любога веравызнання, але падчас каланізацыі еўрапейцы ўкаранялі ўльтрарэлігійнасць. Схільнасць да веры — уласцівасць нашага галаўнога мозга. Нават калі паглядзець плямёны на астравах, дзе не ступала нага ніводнага свяшчэнніка, мы ўбачым, што яны рабілі ідалы, пакланяліся ім і прыносілі ахвяры.</div>
  <div><br /></div>
  <div>Пры гэтым прапаганда рэлігіі працуе на тры напрамкі. Першы — павелічэнне мяжы цярпімасці. Калі штосьці дрэннае з намі адбываецца, супраціўляцца не трэба, бо Бог пакарае крыўдзіцеляў. Такім чынам павялічваецца парог цярпімасці людзей.</div>
  <div><br /></div>
  <div>Другі напрамак — на розных участках каланізацыі былі ўкаранёныя розныя рэлігіі ці розныя іх плыні. Калі з дзяцінства ствараецца нейронная сувязь, змяніць яе вельмі цяжка, за гэта якраз адказвае правае паўшар`е. Пераканаць чалавека перайсці ў іншую рэлігію вельмі складана. Гэта таксама стварала канфлікты паміж рознымі этнасамі.</div>
  <div><br /></div>
  <div>І трэці — у любой рэлігіі ёсць рамкі, за якія ні ў якім разе нельга заходзіць і нават абмяркоўваць іх. Але навука і развіццё не маюць ніякіх рамак. Гэта была праблема сярэдневяковых вучоных, і яны іх перасягнулі, за што гарэлі на вогнішчы. Рамкі затарможваюць мысленне чалавека. І стварае адмысловую псіхалогію: ты проста павер, што гэта так. І дадзены элемент выкарыстоўваецца як частка штучнага расізму.</div>
  <div><br /></div>
  <div><em>— Вы сказалі, што дзяржаўныя граніцы — таксама апора расісцкіх тэорый. Што маецца на ўвазе?</em></div>
  <div><br /></div>
  <div>— Пасля Першай сусветнай вайны распалася Расійская, Германская, Асманская, Аўстра-Венгерская імперыі. Граніцы ўсёй Азіі і часткова Еўропы пераможцы намалявалі нанава. Нідзе гэта не было зроблена так, каб пазбегнуць міжэтнічных канфліктаў. Тэрыторыі ад Міжземнамор`я да Індыі цалкам былі пад уплывам англасаксаў. У выніку Пакістан на поўдні мае праблему з Індыяй, бо граніца была ўстаноўлена не да канца і частка Кашміра ўвогуле засталася не падзеленай. Такім чынам з`явіўся гарачы пункт, і дагэтуль за яго змагаюцца. На поўначы, дзе Пакістан мяжуе з Афганістанам, адзін этнас, які жыве на поўдні Афганістана і на поўначы Пакістана, граніцай падзялілі на дзве часткі. Гэты народ увогуле не прызнае яе. Пасля граніцы паміж Паўднёвай і Паўночнай Карэямі яна лічыцца самай небяспечнай граніцай у свеце.</div>
  <div><br /></div>
  <div>Калі паглядзім на Ірак, які мае 58 км граніцы з адкрытым морам, то тут дамалявалі Кувейт, каб даць землі шэйху. У выніку ўсё скончылася ірака-кувейцкай вайной. Такіх прыкладаў шмат і, такім чынам, прычыны канфлікту закладзеныя даўно.</div>
  <div><br /></div>
  <div>Калі з Блізкага Усходу перамясціцца ў Еўропу, цяпер не існуе краіны Югаславіі. Тут трэба аддаць належнае генералу Іосіпу Брозу Ціта. Падчас яго кіравання ўсе працавалі і жылі разам, ніхто не ваяваў. Але людзі паддаліся ўздзеянню прапаганды, якую пасля яго смерці ў рэгіёне вялі англасаксы. Цяпер гэта шмат маленькіх краін, і перад падзелам было шмат бессэнсоўных канфліктаў. Пры такой разнавіднасці ментальных войнаў варта своечасова зрэагаваць і падавіць іх. Калі яны разгараюцца, наступныя пакаленні будуць ваяваць адзін з адным і лічыцца ворагамі, хоць варожасць была створана штучна.</div>
  <div><br /></div>
  <div><em>— Усходніх славян гэта таксама датычыцца?</em></div>
  <div><br /></div>
  <div>— У нас адна маці і адзін бацька, праз пакаленне — дзве бабулі і два дзядулі. Праз дзесяць пакаленняў — 1024 сваякі, а праз 20 — іх мільён 40. З пункту гледжання навукі і генетыкі, у кожнага з усходніх славян ёсць часцінкі беларуса, украінца, рускага. Мы можам сказаць, што у нас ёсць часцінкі Янкі Купалы, Якуба Коласа, Льва Талстога, Тараса Шаўчэнкі, Аляксандра Пушкіна. Насамрэч, усходнія славяне — гэта адна нацыя і адзін народ, яны нічым генетычна не адрозніваюцца. Але народ, які не ведае гісторыю, паўтарае яе ў найгоршым выглядзе. Цяпер ідзе працэс глабалізацыі і ведаючы, як нацыі імкнуцца раздзяліць, заўсёды трэба тое памятаць, каб не паўтараць памылкі.</div>
  <div><br /></div>
  <div>
    <div>Аўтар: Алена Кравец<br /><a href="https://zviazda.by/" target="_blank">Звязда</a>, 12 жніўня 2023</div>
  </div><br /><br />Ссылка на источник:<a href="">Што ўплывае на наш інтэлект і як памылковыя высновы прыводзілі да трагедый?</a></div>

КонтактыЗаконодательствоНаши баннерыДобавить в избранноеПолезные ссылкиО проекте

Разработка сайта: веб-студия творческой группы "Весна".

Сделано Весной