Вставить в блог

Скопируйте следующий код для вставки в Ваш блог

<div><a href="http://belarus.kz"><img src="http://belarus.kz/images/01_logo.gif" border="0"></a> байка Выходным днём у саснячку Жанчына з дзіцянём гуляла, Лягла пад сонца, задрамала,     А небяспека напаткала     Яе маленькую дачку. 3 узгорка ўніз вядзе сцяжынка,- Ідзе па ёй мая Дзяўчынка     Ды ловіть матылькі. А гэтым часам пры сасонцы Гадзюка грэецца на сонцы,-     Блішчыць на ёй узор лускі.     Дзяўчынка рада: «Цаца! Цаца!»         I хоча ўжо рукой хапіць,         А «цаца» пачала звівацца,             Лісліва, ціхенька сіпіць: - Хачу, дзіця, з табой пасябравацца: Цябе я ласкава, пяшчотна абаўю,         Пазнаеш ты любоў маю.     Аж раптам тут ля самых ножак     Зафыркаў злосна Вожык     I кінуўся адважна на Змяю.     Змяя ўзвілася бліскавіцай,         Зубамі хоча ўпіцца,         Мільгае промнямі лускі,         А ён, узброены ігліцай,         Зубоў змяіных не баіцца         I рве Гадзюку на кускі. Дзяўчынка сціснула ад гневу кулачкі, Крычыць на Вожыка: - Пачвара, недарэка!         Ты цацу сапсаваў маю!         За гэта я цябе наб`ю.                 Ты - бека! - Дзіця,- адказвае ёй Вожык,- Хоць бека я, калючы, непрыгожы, Але ж я знішчыў смерць тваю. Як падрасцеш, ацэніш ты паслугу     I мне падзякуеш, як другу.                      *** Дзіця дзіцём - і розум у яго такі. Я не дзяцей тут меў на мэце, А ёсць яшчэ дарослыя дзядзькі               На свеце, Што і змяю гатовы прытуліць,     Якая іх| умее пахваліць. Такім мілей ліслівы гад паўзучы, Чым верны друг, хоць і калючы. 1950 Ссылка на источник:<a href="">Дзіця, Вожык і Змяя</a></div>

КонтактыЗаконодательствоНаши баннерыДобавить в избранноеПолезные ссылкиО проекте

Разработка сайта: веб-студия творческой группы "Весна".

Сделано Весной