Вставить в блог

Скопируйте следующий код для вставки в Ваш блог

<div><a href="http://belarus.kz"><img src="http://belarus.kz/images/01_logo.gif" border="0"></a> ...Вясельны поезд імчау па вёсцы з музыкай, песнямі, звонам бубенчыкаў. Пасля вянчання маладыя ехалі ўжо разам і заязджалі адразу да бацькоў 
нявесты, якія сустракалі маладых хлебам-соллю і вялі за стол. Каравай, з якім сустракалі маладых, нельга было кусаць і ламаць. Па-першае, стаўленне да хлеба заўсёды было асцярожнае. Хлеб нельга ламаць, кідаць, пераварочваць. Адкуль сёння з`явілася традыцыя кусаць ці ламаць хлеб на вяселлі, прыгаворваючы: "Хто больш адкусіў, той і галоўны ў сям`і!", невядома. Галоўны ў сям`і заўсёды быў муж. І не варта парушаць шматвяковыя асновы. Па-другое, адломваючы ці кусаючы хлеб, можна прасыпаць соль, што заўсёды было дрэннай прыкметай. Таму існуе толькі адно правільнае рашэнне: хлеб-соль тройчы пацалаваць і прыняць яго як першы і самы дарагі вясельны падарунак, які заўсёды сімвалізаваў доўгае шчаслівае сямейнае жыццё маладых. Гэты каравай маладая сям`я захоўвае ўсё жыццё, пераходзіць з ім з хаты ў хату, выпраўляе сына ў войска і г.д. А можа з`есці яго на працягу першага вясельнага тыдня, ні з кім не падзяліўшыся. Заўважым, што ў старажытнасці існаваў звычай ламаць рытуальны хлеб над галавой нявесты - як знак таго, што яна павінна страціць цнатлівасць і стаць жанчынай - прадаўжальніцай роду. Гасцей частавалі, ўсе 
родныя дарылі нявесце падарункі. Першымі адорвалі сваю дачку яе бацькі са 
словамі: «Я дарую сваім дзецям векам доўгім, бытам добрым, стараною 
жыта, доляю, шчасцем». Пры віншаванні маладых рукі ім паціскалі праз 
хусцінку ці кавалак тканіны, каб жыццё іх было багатым. Атрымаушы 
падарункі, маладая з наклонам усім дзякавала. Напрыклад, роднай цётцы: Цётачка мая, 
Дзякуй жа табе 
Зя дары твае. 
Што ты рана ўставала, 
Тонка прала, 
Намётку краіла. 
Мяне дарыла. Падарункі складвалі на стале, затым старшая шаферка прыбірала іх у куфар, зачыняла на замок, а ключ аддавала маладой. Акрамя грошай на вяселлі маладым дарылі і жывёлу: коней, кароў, авечак і г. д. Госці пра свой намер зрабіць гэтакі падарунак гаварылі свату, які гучна аб`яўляў прысутным. Калі пазней хтось перадумае і не стрымае абяцанне, то, па меркаванні сялян, жывёла, якую хацелі падарыць, ўсё роўна прападзе ў гэтага гаспадара, «ваукі з`ядуць». Ссылка на источник:<a href="">Віншаванне маладых</a></div>

КонтактыЗаконодательствоНаши баннерыДобавить в избранноеПолезные ссылкиО проекте

Разработка сайта: веб-студия творческой группы "Весна".

Сделано Весной