Вставить в блог

Скопируйте следующий код для вставки в Ваш блог

<div><a href="http://belarus.kz"><img src="http://belarus.kz/images/01_logo.gif" border="0"></a> Сярод глухіх пушчаў, цёмных бароў, на прыгорку, стаялі калісь старыя-старыя палацы вялікага валадара, сівога старога Рыдана. 3 канца ў канец зямлі называлі Рыдана багацеем з багацеяў, а над усім багаццем славілася схаваная за дванаццаццю дзвярамі, дванаццаццю замкамі залатая Рыданава карона. Як адмыкалі замкі, адчынялі дзверы і выносілі тую карону, то, калі на свеце была ноч, яна днём станавілася, а калі была зіма, то перамянялася ў лета - так зіхацела дарагое каменне па залатой Рыданавай кароне. Зайздросцілі суседнія валадары і князі Рыдану і пастанавілі здабыць карону. Зазвалі варажбітоў і знахароў і загадалі ім прыдумаць, як украсці карону з Рыданавага скарбца. Варажбіты і знахары думалі тры дні  і тры ночы і прыдумалі разрыў-траву, якой, калі дакрануцца замкоў, то самі адчыняцца, ды сон-траву, зярняткамі якой калі пасыпаць, то ўсё жывое наўкола засне. Прыдумаўшы гэта, паслалі злодзеяў красці залатую Рыданаву карону. Тыя, прайшоўшы пад харомы, сыпнулі сон-зелля, і ўся варта паснула, кранулі разрыў-травой замкоў, і замкі паспадалі. Тады ўзялі яны залатую Рыданаву карону і пайшлі назад. Устаў раніцой сівы Рыдан, падышоў да акна, ажно глядзь - уся варта покатам спіць, увесь народ у сне беспрабудным валяецца. І зразумеў стары адразу, што няма ў скарбцы ў яго залатой кароны. Падышоў ён тады да звона, ўдарыу раз, ударыў два, і прачнуліся два Рыданавы сыны: Сож і Дняпро. Павярнуўся бацька да Дняпра і кажа: -  Вазьмі, сынок, сталёвую зброю, каваны меч і бяжы садамі, лугамі аж да скалістых гор, дагоніш цікунцоў з каронай. Схапіўся Дняпро і чым хутчэй пабег, а Сож застаўся пры бацьку. Сеў на залаты пасад стары Рыдан і кажа сыну: -  Прылажы, сынку, вуха да зямлі, паслухай, ці бяжыць Дняпро? Прылажыў Сож вуха да зямлі і кажа: -  Бегма бяжыць і не стаміўся яшчэ. І другі раз кажа бацька: -  Прылажы,  сынку,  вуха да  зямлі,  паслухай. Прылажыў сын вуха да зямлі і кажа: -  Бяжыць, але ўжо цяжка дыхае - шум зямлёю ідзе. І трэці раз сказаў бацька паслухаць сыну. Сын прылажыў вуха да зямлі і кажа: -  Гул зямлёй ідзе і крык вялікі. Тады устаў Рыдан з пасады і кажа: -  Бяжы ж ты, сынку, імхамі, балотамі на падмогу яму, бо сам адзін не праб`ецца ён праз скалістыя горы. Пусціўся Сож імхамі, балотамі на падмогу брату, а стары бацька застаўся чакаць сыноў. Доўга чакаў стары. Не дачакаўся, з маркоты вялікай пачаў плакаць: -  Бадай нам, дзеткі мае, слязамі разліцца. Ды ўлучыў   ён  такі   момант, што сапраўды разліліся слязамі браты і стары бацька: ў рэкі ўсе трое змяніліся. Дняпро плыве садамі ды лугамі, Сож - імхамі ды балотамі, а Рыдан - у свет вочы. Ссылка на источник:<a href="">Сож і Дняпро</a></div>

КонтактыЗаконодательствоНаши баннерыДобавить в избранноеПолезные ссылкиО проекте

Разработка сайта: веб-студия творческой группы "Весна".

Сделано Весной