1. Навучыся гаварыць кампліменты тэлефоннай трубцы.

Не бойся перабраць з сентыментальным глупствам і нават з сюсюканнем у тэлефонных размовах. Справа ў тым, што пры звычайнай размове немалая частка твайго пазітыўнага стаўлення да суразмоўцы перадаецца выразам твару, поглядам, жэстамі і інтанацыяй. Тэлефонныя зносіны ўсё гэта зжыраюць і таму чалавек, які гаворыць у звычайнай сваёй манеры, уяўляецца куды больш халодным, чым на самай справе. Так што смела давай зялёнае святло ўсім кісікам, масікам і малюпусікам, якія адважацца пракрасціся ў тваю гаворку. Галоўнае, пастарайся, каб цябе за гэтай справай не застукалі сябры і калегі.

2. Забяспеч сябе кругласутачнай бясплатнай сувяззю.

Калі купіць мікрафон і спампаваць фры-праграму накшталт Ventrilo або Teamspeak, то можна знаходзіцца на сувязі кругласутачна і амаль бясплатна, нават калі вас падзяляе паўпланеты. Эфект прысутнасці гэта дае надзвычайны — узнікае адчуванне, што чалавек знаходзіцца ў адной кватэры з табой. Можна яшчэ больш тэхналагізаваць працэс, задзейнічаўшы відэакамеру. Але ўсё ж без гэтага лепш абысціся: адчуванне, што за табой пастаянна сочаць, не столькі замілоўвае, колькі напружвае.

3. Часцей сустракайцеся на нейтральных тэрыторыях.

Яна жыве ва Уладзівастоку — ты ў Стамбуле. Чаму б у наступны раз не прызначыць сустрэчу ў Хельсінкі? Так ніхто з вас не будзе душыцца таемнымі думкамі на тэму «Ага, прылятае калі хоча, а я давай сядзі, чакай, калі ён зрабіў ласку з’явіцца». Або: «А ці варта усё гэта бясконцага матляння туды-сюды, гэтых чортавых самалётаў і шалёных грошай, калі мне тут, здаецца, не занадта моцна радуюцца?» А ў нязвыклым для вас абодвух месцы ў вас будуць роўныя ўмовы гульні: ніякіх «гаспадароў» і «гасцей». Наадварот, вас не толькі зробіць роўнымі, але і зблізіць сумесная барацьба за выжыванне ў спробах высвятліць, як па-фінску будзе «чыстая навалачка адна штук пліз-пліз-пліз».

4. Старайся быць ёй зразумелым.

Экзатычнасць густаў, мовы і знешнасці ўзбуджае толькі ў першы час. У далейшым гэтыя чароўныя якасці (намаз ў тры гадзіны па поўначы, адмова здымаць самбрэра нават у ложку), наадварот, расхалоджвае. Усё-ткі для размнажэння мы стараемся падбіраць партнёра аднаго з намі выгляду… Калі ты хочаш працягнуць адносіны з чароўнай чужаземкай — галасі, але вучы яе мову, з колькіх бы складоў там ні складалася слова «сэкс». Пазбягай пастаяннага супрацьпастаўлення «у вас» і «ў нас» — хай яна разумее, што ты, па вялікім рахунку, такі ж хлопец, як усе. Проста лепшы.

5. Не варта чакаць занадта многага ад сустрэчы пасля доўгага перапынку.

Так, калі пашанцуе, вы зваліцеся ў абдымкі адзін аднаму — і тысячы сярэбраных канарак праспяваюць аб сіле вашых пачуццяў. Але канаркі могуць быць не ў голасе — да гэтага варта быць гатовым загадзя. І справа нават не ў тым, што за час вашага расстання яна паспела пастрыгчыся пад Боба Дылана і паставіць сабе сапфіравыя брэкеты. Куды важней тое, што ты і яна пачуе носам. Усяго 2% інфармацыі аб навакольным свеце чалавек атрымлівае ад паху, але гэтыя 2% з’яўляюцца вырашальнымі, калі справа ідзе аб інтымнай блізкасці (у дадзеным выпадку слова «інтымны» значыць не толькі «сэксуальны» — з гэтым тэрмінам такія фокусы часам здараюцца). Для таго, каб адчуць неверагодна сваёй вось гэтую дзяўчыну ў міні-спадніцы, табе трэба як след прынюхацца да яе пасля расстання (і ёй да цябе, дарэчы, таксама). Калі рэцэптары здолеюць апазнаць знаёмыя пахі — вам пашанцавала. Калі рэцэптары на ўсё забыліся, будзе цяжэй. Чым карацей было растанне, тым больш шанцаў, што фэрамонны партрэт партнёра не быў спісаны за непатрэбнасцю і пасля некалькіх дзён пакутлівых успамінаў ўсё пойдзе як раней.

6. Будзь гатовы і да іншых складанасцяў.

Гарачы сэкс пасля расстання таксама можа атрымацца даволі маркотным, калі выйдзе наогул. То бок, не факт, што ён не будзе цудоўным, але шанцаў на гэта менш, чым хацелася б. Па-першае, і тут папрацуюць подлыя рэцэптары, якія не будуць ведаць, як класіфікаваць пах цела каханай: на новы нечаканы запал відавочна не цягне, але салодкага імгнення пазнавання таксама, здаецца, не адбываецца. Трэба ўзяць тайм-аўт на роздум… Па-другое, сваю ролю адыграюць завышаныя чаканні і перыяд доўгага ўстрымання (будзем ідэалістамі!) у абодвух партнёраў. Каб максімальна знізіць рызыку фіяска, лепш як мага цясней падтрымліваць фізічны кантакт да таго, як вы апынецеся ў ложку. Трыманне за рукі, прагулкі ў абдымку і іншыя цялячыя пяшчоты тут будуць вельмі дарэчы: яны аслабяць бар’ер адчужанасці і паспрыяюць таму, каб справіцца з магчымым залішнім хваляваннем.

7. Лепш сустракацца адзін дзень у месяц, чым па тыдні раз у паўгода.

У псіхолагаў ёсць такі тэрмін — «узаемнае пазнаванне — здольнасць чалавека атрымліваць задавальненне ад таго, што ён атрымлівае якую-небудзь інфармацыю пра іншага чалавека». Дык вось, узаемнае пазнаванне — вельмі працяглы працэс, працякаючы ўсё жыццё. На ім будуецца любоў маці да дзіцяці, сямейныя і сяброўскія адносіны. Але для таго, каб пазнаванне ішло паспяхова, яно павінна быць больш-менш бесперапынным. Прырода паклапацілася, каб мы ўмелі забываць тое, што любім, і зрабіла гэта вельмі жорстка.

Дзіця 5–6 месяцаў забывае родную маці за 3–4 тыдні, двухгадовы памятае яе 2–3 месяцы. Чым старэй мы становімся, тым большыя паўзы ў зносінах без страты іх якасці мы здольныя. Тым не менш і ў нас ёсць свае рамкі — у кожнага індывідуальныя. Паўгода расстання — гэта ўжо блізка да сярэдняй крытычнай адзнакі. Звычайна пасля такога перыяду ўнутрана пагаджаюцца з сыходам або смерцю партнёра нават жонкі, якія пражылі разам некалькі дзесяцігоддзяў.

Таму, калі так важна захаваць адносіны, лепш усімі праўдамі і няпраўдамі шукаць час для кароткіх сустрэч. Так, гэта дорага, гэта глупства, гэта рамантычна да саплівага, але гэта працуе.

8. Не прымушай яе раўнаваць.

Рэўнасць часта псуе шчаслівыя саюзы, зрэдку робіць іх яшчэ мацней, але, калі справа ідзе аб адносінах на дыстанцыі, яна ператвараецца ў атруту. Гэтыя адносіны могуць будавацца толькі на абсалютным даверы і на абсалютнай хлусні. Любы закладнік рамана ў мільён кіламетраў вымушаны верыць свайму партнёру на слова, так як не мае магчымасці яго кантраляваць. У такой безнадзейнай сітуацыі чалавек звычайна падсвядома прымае меры самазахавання, а менавіта: напаўняецца глыбокай і нязломнай упэўненасцю ў тым, што далёкі каханак ёсць цуд маральнасці. Гэта адзінае апраўданне нясцерпна-самотнага жыцця ў рэжыме вечнага чакання. «Я сяджу ля акна, нікуды не пайшла, я ўсё чакаю з’яўлення яго карабля». І ў выніку вольнасці, якія цалкам можна дазволіць пры зносінах з пастаянна знаходзячымся побач партнёрам, зусім недапушчальныя тут. Не варта распавядаць, як ты абедаў з былой дзяўчынай, як з табой фліртавала «міс Анапа» і што ты заскокваў у стрыптыз-клуб з замежнымі калегамі. Не, ты можаш усё гэта рабіць, але не дай бог распавесці такую выдатную праўду гераіні, якая, як мінімум, дзве пятніцы з апошніх сямі правяла дома адна, перачытваючы твае лісты (так сабе на забаву, ты сам разумееш).

Рэўнасць, якую немагчыма суняць кантролем, ператвараецца ў такое вытанчанае катаванне, што ўключаюцца механізмы самаахалоджвання.

Калі ў партнёраў па дыстанцыйным адносінам з’яўляюцца сумневы ў вернасці і сапраўднай прыхільнасці другога партнёра, то такія адносіны амаль напэўна асуджаныя на правал.

9. Не ператварайце сваё жыццё ў залю чакання.

Можна, вядома, адмовіцца ад усіх радасцяў жыцця, узвесці дома алтар з яе бялізны і фатаграфій і праводзіць доўгія ночы, гледзячы на «вашу» зорку, на якую яна, можа быць, таксама цяпер паглядзела. Але чым руплівей ты будзеш падтрымліваць сябе ў такім стане, тым хутчэй усё скончыцца. Твая псіхіка не жалезная: калі яна вырашыць, што ты ўжо занадта актыўна яе тэрарызуеш, яна распачне дзеянні ў адказ. І ты сам не заўважыш, як выгляд тваёй дзяўчыны, яе імя і гук яе голасу ў тэлефоне з святых рэліквій раптам ператворацца ў рэчы, якія цябе дзіўным чынам раздражняюць… Уся справа ў тым, што мы дрэнна прыстасаваныя для пакуты, і фактары, якія прымушаюць нас хвалявацца звыш меры, даволі хутка пераязджаюць у катэгорыю непажаданых.

10. Калі ёсць магчымасць не мець адносін на адлегласці — не май іх.

А калі табе на самай справе дарагія гэтыя адносіны — кідай усё і едзь да яе. Або хапай паненку ў бярэмца і цягні яе да сябе. Праца, дом, сябры — з усім гэтым можна разабрацца. Некаторыя вунь у Амерыку з адным цвіком і слоікам клубнічнага варэння ў кішэні прыплывалі — і нічога, станавіліся губернатарамі. Усё-ткі адносіны на адлегласці — гэта зусім не для моцных пачуццяў, як чамусьці прынята лічыць. Хутчэй, наадварот: яны куды больш прыемныя і немудрагелістыя пры амаль поўнай адсутнасці якіх-небудзь пачуццяў наогул.

Наша Ніва паводле Maxim
25 лiстапада 2010