Stanowi to nowy element układanki w badaniach nad rozumieniem ewolucji fundamentalnej zdolności ludzi do chodzenia na dwóch nogach w pozycji wyprostowanej.

Naukowcy poinformowali w środę 6 listopada, że małpa człekokształtna, której szczątki znaleziono łączyła cechy ludzi – takie jak proste kończyny dolne przystosowane do dwunożności z cechami małp, takimi jak długie ramiona, zdolne do utrzymywania się gałęzi drzew. Jak wynika z podanych rewolucyjnych informacji, Danuvius guggenmosi mogła chodzić wyprostowana na dwóch nogach, ale także wspinać się po drzewach, korzystając ze wszystkich czterech swoich kończyn. Jest to najstarszy znany przykład pionowego chodzenia u małp.

Odkrycie sugeruje, że dwunożność wywodzi się od wspólnego przodka ludzi i wielkich małp – grupy obejmującej szympansy, bonobo, goryle i orangutany, które zamieszkiwały Europę, nie zaś przodków z Afryki, kontynentu, na którym nasz gatunek Homo sapiens pojawił się około 300 tysięcy lat temu.

Do tej pory najstarsze dowody dwunożności, które udało się odkryć archeologom, były to skamieniałości z Kenii sprzed około 6 milionów lat. Był to wymarły członek „linii ludzkiej” zwany Orrorin tugenensis. 

Brano także pod uwagę ślady stóp znalezione na Krecie. Jeżeli potwierdzi się, że Danuvius guggenmosi był przodkiem ludzi, oznaczałoby to, że niektórzy z jego potomków w pewnym momencie udali się do Afryki. Zdaniem naukowców, wszystko wskazuje na to, że umiejętność chodzenia na dwóch nogach wykształciło się jeszcze na drzewach, nie na ziemi. Ostatni wspólny przodek człowieka i małpy nie przeszedł też przez etap chodzenia na czterech kończynach, jak sądzono wcześniej.

Wprost, 7 listopada 2019