Вставить в блог

Скопируйте следующий код для вставки в Ваш блог

<div><a href="http://belarus.kz"><img src="http://belarus.kz/images/01_logo.gif" border="0"></a> Кожнаму вядома: калi зорка спыняе сваё рэальнае iснаванне,то святло гэтай зоркi ляцiць яшчэ доўга-доўга i для многiх пакаленняў застаецца бачным, казачна чароўным. Такая ж i Багрымава зорка. Больш за сто гадоў праляцела з таго дня, як счарнела для яго беларускае неба, а для нас у гэтым вечным небе i па сёння ззяе ўкраса — зорка Паўлюка Багрыма. Не прыгадаеш iншага паэта, якi б гэтак жа, як Багрым, заставаўся адначасова вядомым i невядомым. Вядомым нават школьнiку. Невядомым нават лiтаратару-даследчыку. Адзiны яго верш, што дайшоў да нас праз стагоддзе, агорнуты такой жа таямнiцай, як i некалькi сшыткаў Паўлюковых вершаў, якiя, кажуць, у час вобыску забрала палiцыя. Адны кажуць: саслалi Багрыма ў рэкруты. Дваццаць пяць гадоў цярпеў ён там пакуты. Другiя пярэчаць: не быў у рэкрутах, бо якi ж знясiлены старэча здолеў бы потым пасля рэкруцтва ўлюбiць у сябе маладую прыгажуню, а менавiта такой была яго абраннiца Карнелiя, верная жонка i мацi траiх дзетак. Адны кажуць: не меў ворагаў паэт-каваль, маўляў, усiх чараваў сваiм талентам. Другiя пярэчаць: накшталт ваўкалака ён быў. Кажуць, калi памёр, то на яго дамавiну ў магiлу камянёў накiдалi. Каб на тым свеце цяжэй было... Ды што далёка за прыкладам хадзiць. Вось, напрыклад, адзiн чалавек (гэта я кажу пра Сымона Свiстуновiча, выдатнага журналiста, сённяшнага супрацоўнiка «Звязды»), вось гэты чалавек сам выкаваў помнiк Багрыму. Зрабiў усё высокапрафесiйна, бо мае, да таго ж, талент мастака i каваля. А другi чалавек (прабачце мне, што ўжываю аднолькавае слова для зусiм розных з’яў), вось гэты другi чалавек той помнiк знiшчыў. Дзеля сваёй кiшэнi. Самi разумееце: каляровыя металы ўсё часцей пераўтвараюцца ў чорныя ўчынкi... Толькi ж хiба ўсё гэта хоць на крышку зацямнiць Багрымаву зорку? На могiлках каля касцёла з’явiўся новы помнiк. Больш сцiплы. Але ўсё ж такi з’явiўся! У мясцовай школе дзятва шчыруе, каб зрабiць яшчэ большай экспазiцыю пра лёс Багрыма — тая экспазiцыя займае вялiкую частку ў краязнаўчым музеi. А ў мясцовым касцёле на радасць крошынцам льецца святло з жырандолi, якую калiсьцi выкаваў Багрым. Падвешаная на трох цягах, адкаваная з жалеза, жырандоль упрыгожана дробнымi кветачкамi люцiкамi i вiнаградным лiсцем (таксама металiчнымi!). На жырандолi прыселi лiтыя з волава жаўрукi. Трохi крылцы расхiнулi — вось-вось паляцяць далей. На верхнiм вобадзе каваль высек лацiнкай: «Павел Багрым выкаваў у Крашыне над Шчарай у 1881 годзе». Пра гэтую люстру, выкаваную з узвышаных мараў паэта i зямнога распаленага металу, пiсаў Максiм Танк: У кузнi крашынскай — гром, грым, Куе ў ёй люстру-цуд Багрым, Якая перад алтаром Змрок будзе рассяваць святлом... Яўген ПЯСЕЦКI (вёска Крошын). <a href="http://zviazda.by/second.html?r=18&p=13&archiv=15092000" target="_blank">Звязда</a>  15 верасня 2000г. Ссылка на источник:<a href="">Зорка Багрыма</a></div>

КонтактыЗаконодательствоНаши баннерыДобавить в избранноеПолезные ссылкиО проекте

Разработка сайта: веб-студия творческой группы "Весна".

Сделано Весной