Павязаныя ў форме кола, кольца абрадавыя ручнікі сватоў сімвалізавалі, першым чынам, яднанне роду, міжпакаленную пераемнасць, замкнёнасць абрадавай прасторы, у межах якой мелі права перамяшчацца толькі тыя людзі, якія адзначаны адпаведным радавым знакам. Наяўнасць пары сватоў паказвала на галоўную ідэю вясельнай падзеі. Сімволіка двух ручнікоў на плячах двух сватоў — гэта яшчэ і знак паднябесся, у прасторы якога вечна кружыла неразлучная пара Сонца і Месяца.

Усе эзатэрычныя традыцыі свету сведчаць пра тое, што дата нараджэння дзіцяці аказвае велізарны ўплыў на лёс чалавека, шмат у чым прадвызначаючы яго характар, фізічнае здароўе, перспектыву кар'ернага росту і шмат чаго яшчэ. Тады мы маем права казаць і пра тое, што вузел, завязаны на ручніку свата, з'яўляўся сімвалічным знакам у гадавым календары, які сведчыць пра дату нараджэння новай сям'і. Такім чынам, вузел на ручніку — новая "задыякальная" хата, у якой нарадзілася сям'я, а кожная хата — гэта спецыфічны комплекс сацыякультурных і астракасмічных каштоўнасцяў, якія будуць уплываць на жыццё навастворанай сям'і.

І яшчэ на адну акалічнасць варта звярнуць увагу. Даматканы ручнік з'яўляецца найважнейшым атрыбутам у шматлікіх абрадавых сітуацыях. У кожнай з іх ён знаходзіцца ў адпаведнай форме. Напрыклад, пакладзены на дно труны, ён асвячаў дарогу памерламу са свету жывых у свет продкаў. Раскладзены на абразах у чырвоным куце хаты, ручнік-"набожнік" сімвалізаваў паднябессе, якое пакрывае-ахоўвае дамачадцаў. І толькі ручнік, які неслі да крыжа на могілкі ці на скрыжаванне дарог, як правіла, завязвалі вузлом. Прыдарожныя крыжы і асабліва крыж, які стаяў на "крыжавахах" — скрыжаванні дарог — быў самым галоўным абярэгам, які закальцоўваў прадстаўнікоў дадзенага соцыуму ў адзінае цэлае і адмяжоўваў гэту замкнёную прастору ад усяго астатняга свету.

Таксама і ручнік, павязаны праз плячо свата і завязаны на яго поясе, паказваў на цэнтр той светабудовы, у якой адбывалася свяшчэннадзейства стварэння "свету". Але вузел на поясе — гэта яшчэ і "завязка" новага жыцця. Толькі праз прызму саяднання ўсіх гэтых фактараў можна зразумець складаны комплекс прадпісанняў, звязаных з выбарам свата. Ён — медыятар, правадыр, пасрэднік. Два роды далі яму права стаць злучальнай "ніткай лёсу" маладых. Відавочна, таму яго статус быў бясспрэчны, аўтарытэт беспярэчны, а правы ахоплівалі ўсе сферы абрадавай прасторы. Ён кіраваў працэсам "светастварэння", таму ўсе ўдзельнікі вяселля падпарадкоўваліся яго распараджэнням.

Аксана Катовіч, Янка Крук
Звязда

Версия для печати

Сообщить администратору

Сообщить об ошибке

Вставить в блог