Па-ангельску кніга называецца «This Country Called Belarus» і мае сваёй мэтавай аўдыторыяў замежнікаў, таму на імпрэзу былі запрошаныя найперш прадстаўнікі дыпляматычных місіяў і замежных арганізацый.

На імпрэзе казалі, што кніга «Краіна Беларусь» даўно чакала выйсьця да англамоўнага чытача, бо адна з мэтай яе стварэньня — паказаць непарыўнасьць эўрапейскай і беларускай гісторыі, літаратуры, архітэктуры, прэзэнтаваць беларусаў як эўрапейскую нацыю. Большую частку ілюстрацыяў для выданьня аўтары знаходзілі ў Літве, Польшчы, Аўстрыі, Ватыкане. Усяго ў «Краіне Беларусі» — больш за 2000 ілюстрацыяў.

«У кожнай цывілізаванай дзяржаве чалавек мае дакумэнт, які сьведчыць пра ягоную асобу, які паведамляе імя, дату і месца нараджэньня, зьвесткі пра тое, дзе ён жыве. Такі дакумэнт звычайна называецца пашпартам. На маю думку, своеасаблівы пашпарт павінна мець і сама дзяржава. І гэты пашпарт павінен сьведчыць пра тое, калі і дзе ўзьнікла дзяржаўнасьць на гэтых землях, павінен вызначаць яе часавыя, гістарычныя і культурныя каардынаты,— адзначыў Уладзімер Арлоў. — Аднак пашпарт звычайна ўтрымлівае зьвесткі ня толькі на адной мове. Для таго, каб карыстацца ім належным чынам, трэба, каб іншыя нацыі таксама маглі прачытаць тое, што там напісана. Менавіта з такой думкаю мы з мастаком Зьмітром Герасімовічам працавалі над выданьнем».

Кнігу «Краіна Беларусь» прымусіў загаварыць па-ангельску знакаміты брытанскі беларусіст прафэсар Джым Дынглі, які сам ня змог прыехаць на прэзэнтацыю.

У Менск прыехала ягоная жонка Эля, перадала прысутным словы свайго мужа з нагоды выхаду з сьвет кнігі:

«Калі мяне папрасілі перакласьці кнігу на ангельскую мову, я адчуў і гонар і вялікую трывогу. Як, напрыклад, дамагчыся, каб назва краіны Вялікае Княства Літоўскае надалей не заблытала англамоўнага чытача, не пераканала яго, што ВКЛ насялялі выключна продкі сучасных жыхароў Літвы? Існавала праблема і з тым, каб знайсьці дакладныя ангельскія адпаведнікі шматлікім відам зброі, а таксама кіроўным пасадам, якія існавалі ў ВКЛ. Як паказаць дзеячоў, якія вядомыя заходнікам як пэрсанажы польскай гісторыі, беларусамі? Таму я нават і не перакананы, што ўсё перакладзена слушна».

Рэдактар Зьміцер Санько параўнаў падзею з выхадам у 16 стагодзьдзі «Хронікі эўрапейскай Сарматыі», якую напісаў Аляксандр Гваньіні на лаціне. З гэтай кнігі адукаванае эўрапейскае грамадзтва ўпершыню пазнаёмілася з гісторыяй нашай краіны:

«Кніга, якую мы прэзэнтуем сёньня, выконвае тую самую функцыю, толькі ўжо ў нашым часе. Знаёміць эўрапейцаў з малазнаёмай краінай у цэнтры Эўропы».

«Краіна Беларусь» таксама выйшла па-расейску.

Радыё Свабода, 23 траўня 2013