W przyszłości może to doprowadzić do katastrofalnej erupcji, która dotknie gęsto zaludnionego obszaru, na którym mieszka ponad 1,5 miliona ludzi. Artykuł wulkanologów został opublikowany w czasopiśmie Science Advances.

Pola Flegrejskie to aktywna kaldera wulkaniczna niedaleko Neapolu. Megaerupcja Pól Flegrejskich (wydarzenie CI) nastąpiła około 40 tysięcy lat temu i prawdopodobnie spowodowała początek wulkanicznej zimy. Druga poważna erupcja (wydarzenie NYT) miała miejsce około 15 tysięcy lat temu. Ponadto w ciągu ostatnich 60 tysiącleci superwulkan stale słabiej eksplodował, między innymi Monte Nuovo w 1538 roku.

Naukowcy przeanalizowali próbki skał, minerałów i szkła wulkanicznego związane z 23 erupcjami Pól Flegrejskich, w tym zdarzenia CI i NYT. Pozwoliło to prześledzić ewolucję systemu magmatycznego i zrozumieć, w jaki sposób przechodzi od słabych erupcji do megawybuchów. Okazało się, że erupcje takie jak Monte Nuovo charakteryzują się uwalnianiem magmy ubogiej w kryształy, stosunkowo zimnej o wysokiej zawartości wody. Takie erupcje zwykle miały miejsce w fazie przedkalderowej, po której następowały megaerupcje.

Od lat 50. XX wieku na obszarze Pól Flegrejskich doszło do serii słabych trzęsień ziemi spowodowanych podnoszeniem się magmy z głównego zbiornika na głębokości 7-8 kilometrów do małego systemu hydrotermalnego na głębokości trzech kilometrów. Naukowcy uważają, że w górnej części skorupy zaczęło się gromadzenie magmy bogatej w składniki lotne. Tak więc Pola Flegrejskie weszły w fazę zwiększania nacisku, która poprzedza nową dużą erupcję. Jednak faza ta może trwać setki lub tysiące lat.

Sputnik, 15 listopada 2018