Падчас адорвання маладых гучалі віншаванні, якія нярэдка былі зарыфмаваныя. У гэтых паэтычных мініяцюрах адбілася квінтэсенцыя шматвяковага жыццёвага досведу нашага народа. Аднымі з першых у адрас маладых гучалі пажаданні "шчасця-долі" і доўгага веку:


Жадаю маладым шчасця і долі,

і век доўгі, і розум добры.

* * *

Надзяляем хлебам, соллю

І добрай доляй,

Золатам, серабром

І ўсялякім дабром!

Дару вам мех зрэбны

Да рубель срэбны,

На век доўгі,

На быт добры,

На новую гаспадарку.

Асобы пласт вясельных віншаванняў — пажаданні (часам памежныя з патрабаваннем) мець шмат дзяцей:

Дару цыбулю,

Каб праз год

пазваў бабулю.

* * *

Дарую кароўку, шчэ й бычка,

каб першы быў сынок,

другая — дачка!

* * *

Дарую бульбы падполле,

каб завялі дзетак застолле.

* * *

Жадаю, каб у вас

было столькі сыноў,

Колькі куткоў,

І столькі дачушак,

Колькі падушак.

У вясельных віншаваннях-пажаданнях госці мадэлявалі будучыню дзяцей, казалі пра іх разумовыя і фізічныя здольнасці:

Дарую пяцёрку,

Каб нарадзіла дачку-танцорку.

* * *

А яшчэ дару кляновы ліст,

каб займелі сына —

і быў гарманіст!

Аксана Катовіч, Янка Крук
Звязда

Версия для печати

Сообщить администратору

Сообщить об ошибке

Вставить в блог