https://www.kurs.kz/ - Курсы валют в обменных пунктах г. Алматы и других городах Казахстана
 


 






Найти
 
 


Дзіця, Вожык і Змяя


байка

Выходным днём у саснячку
Жанчына з дзіцянём гуляла,
Лягла пад сонца, задрамала,
    А небяспека напаткала
    Яе маленькую дачку.
3 узгорка ўніз вядзе сцяжынка,-
Ідзе па ёй мая Дзяўчынка
    Ды ловіть матылькі.
А гэтым часам пры сасонцы
Гадзюка грэецца на сонцы,-
    Блішчыць на ёй узор лускі.
    Дзяўчынка рада: «Цаца! Цаца!»
        I хоча ўжо рукой хапіць,
        А «цаца» пачала звівацца,
            Лісліва, ціхенька сіпіць:
- Хачу, дзіця, з табой пасябравацца:
Цябе я ласкава, пяшчотна абаўю,
        Пазнаеш ты любоў маю.
    Аж раптам тут ля самых ножак
    Зафыркаў злосна Вожык
    I кінуўся адважна на Змяю.
    Змяя ўзвілася бліскавіцай,
        Зубамі хоча ўпіцца,
        Мільгае промнямі лускі,
        А ён, узброены ігліцай,
        Зубоў змяіных не баіцца
        I рве Гадзюку на кускі.
Дзяўчынка сціснула ад гневу кулачкі,
Крычыць на Вожыка: - Пачвара, недарэка!
        Ты цацу сапсаваў маю!
        За гэта я цябе наб'ю.
                Ты - бека!
- Дзіця,- адказвае ёй Вожык,-
Хоць бека я, калючы, непрыгожы,
Але ж я знішчыў смерць тваю.
Як падрасцеш, ацэніш ты паслугу
    I мне падзякуеш, як другу.

                     ***
Дзіця дзіцём - і розум у яго такі.
Я не дзяцей тут меў на мэце,
А ёсць яшчэ дарослыя дзядзькі
              На свеце,
Што і змяю гатовы прытуліць,
    Якая іх| умее пахваліць.
Такім мілей ліслівы гад паўзучы,
Чым верны друг, хоць і калючы.

1950


 

Кoличество переходов на страницу: 2449